مقایسه عملکرد و اجزای عملکرد دوازده ژنوتیپ ریحان بنفش در دو استان اصفهان و مازندران

Abstract

به منظور بررسی روند تغییرات عملکرد و اجزای عملکرد دوازده ژنوتیپ ریحان، پژوهشی در سال 1393 با استفاده از طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در دو استان اصفهان و مازندران انجام شد. ژنوتیپ های استفاده شده در این پژوهش از نظر عملکرد، ارتفاع بوته، تعداد برگ و تعداد ساقه فرعی با یکدیگر تفاوت معنی دار داشتند. عملکرد توده های قائم شهر، نکا، بهشهر، مبارکه و اردستان به ترتیب در دو استان اصفهان و مازندران برابر (1/17 و 8/30)، (5/ 13 و 8/33)، بهشهر (9/12 و 3/29)، مبارکه (6/13 و 32) و اردستان (3/15 و 9/32) تن در هکتار بود که به طور معنی دار بیش از سایر ژنوتیپ ها بود. در منطقه اصفهان ارتفاع بوته دامنه ای از 67/19 (توده اردستان) تا 00/28 (بهشهر) سانتیمتر داشت، در حالی که این دامنه برای منطقه مازندران برابر 7/29 (فرح آباد) تا 7/41 (دستگرد) سانتیمتر بود. تعداد شاخه فرعی در تمام ژنوتیپ ها در منطقه اصفهان 5/1 تا 2 برابر بیش از منطقه مازندران بود. ژنوتیپ بهشهر بیشترین تعداد برگ در این پژوهش را تولید نمود (3/73 عدد در بوته). در هر دو منطقه و برای تمامی ژنوتیپ ها عملکرد چین دوم حداکثر و عملکرد چین های اول و چهارم حداقل بود. با توجه به نتایج این پژوهش ویژگی های مورفولوژیک و عملکردی ژنوتیپ های ریحان به شدت تحت تاثیر شرایط محیطی قرار گرفته ولی ژنوتیپ هایی مثل قائم شهر، نکا، بهشهر، مبارکه و اردستان پایداری عملکرد مناسبی در شرایط محیطی مختلف نشان دادند.