تاثیرلیگنوسولفونات برریشه زایی درون شیشه ای گردو

Abstract

ریزازدیادی گردو برای تکثیر انبوه در مدت زمان کم کاربرد دارد. با این حال سخت ریشه‌زابودن یکی ازعمده‌ترین مشکلات برای تکثیر رویشی گردو به روش ریزازدیادی است. در این مطالعه تاثیر لیگنوسولفونات4 به‌منظور بهبود ریشه‌زایی گردو در شرایط درون شیشه‌ای مورد بررسی قرار گرفت. در ابتدا ریزنمونه‌ها روی محیط کشت درایور-کونیکی5 استقرار یافتند. به‌منظور القای ریشه در ریزنمونه‌ها از دو آزمایش مختلف استفاده شد. در آزمایش اول ریزنمونه‌ها ابتدا به محیط القاء ریشه‌دهی حاوی چهار غلظت ایندول بوتیریک اسید (3، 5، 7 و 10 میلی‌گرم در لیتر) منتقل شدند سپس هر یک از تیمارها در تاریکی به‌مدت 3، 5 و 7 روز قرار داده شدند. تیمار‌های مربوط به غلظت‌های 5 و 7 میلی‌گرم در لیتر ایندول بوتیریک اسیدو 7 روز تاریکی بالاترین درصد ریشه‌زایی را داشتند. در آزمایش بعدی از ترکیب سه سطح لیگنوسولفونات (1، 2 و 3 گرم در لیتر) ودو غلظت 5 و 7 میلی‌گرم در لیتر ایندول بوتیریک اسید استفاده شد. هر یک ازتیمارها در تاریکی به‌مدت 7 روز قرارداده شدند. پس ازالقای ریشه،ریزشاخه‌ها به محیط نمو ریشه منتقل شدند که شامل یک چهارم غلظت محیط درایور-کونیکی و ورمی‌کولیت بود. با افزایش میزان لیگنوسولفونات میزان ریشه‌زایی کاهش می‌یابد ولی با این حال بالاترین میزان ریشه‌زایی درکل تیمارهای بررسی شده در تیمار 1 گرم در لیتر لیگنوسولفونات به‌دست آمد. این مطالعه اولین گزارش از ریشه‌زایی یک رقم گردو به نام هارتلی6 با استفاده از سینرژیست لیگنوسولفونات می‌باشد.