بررسی خاصیت آللوپاتیک پیکر رویشی گیاه سنبل ختایی (Angelica archangelica L.)

Abstract

چکیده امروزه درکشاورزی تلاشی جهانی در حال انجام است تا با معرفی روش های پیشرفته اکولوژیکی و بیولوژیکی، میزان مواد شیمیایی مصرف شده در فرایند تولید کاهش داده شود. یکی از راه حلهای موجود استفاده از خاصیت آللوپاتی است. این تحقیق آزمایشگاهی به منظور ارزیابی پتانسیل آللوپاتی گیاه سنبل‌ختایی انجام شد. در این مطالعه، تاثیر غلظت های مختلف عصاره آبی پیکر رویشی گیاه سنبل‌ختایی بر درصد و سرعت جوانه‌زنی بذرهای شاهی و تربچه مورد بررسی قرار گرفت. آزمایشات در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار انجام شد. هفت تیمار (عصاره های 10،20،30،50،70،100 درصد وآب مقطر به عنوان تیمار شاهد) بر روی بذرهای شاهی و پنج تیمار (عصاره های 30،50،70،100 درصد وآب مقطر به عنوان تیمار شاهد) بر روی بذرهای تربچه اعمال شد. نتایج بدست آمده نشان دادند که تیمار بذرهای شاهی با عصاره های 50، 70 و 100 درصد تاثیر معنی‌داری در کاهش سرعت و درصد جوانه‌زنی بذرها داشتند. در بذرهای تربچه تیمار با عصاره های 70 و 100 درصد موجب کمترین درصد جوانه‌زنی گردید وتیمار با عصاره های 50، 70 و100درصد کمترین سرعت جوانه‌زنی را موجب شد. نتایج کلی نشان داد که با افزایش غلظت عصاره استعمال شده، سرعت و درصد جوانه‌زنی بذرها به طور معنی‌داری‌ کاهش یافت.

واژه های کلیدی: آللوپاتی، سنبل‌ختایی، عصاره آبی، تربچه، شاهی