تغییرات ظرفیت آنتی اکسیدانی و کیفیت پس از برداشت میوه پرتقال های تامسون ناول و خونی در طی انبارداری

Abstract

چکیده ظرفیت آنتی اکسیدانی و کیفیت میوه ها در طی انبارداری معمولا تغییر می کند. در این پژوهش، تغییرات ظرفیت آنتی اکسیدانی و کیفیت پس از برداشت میوه دو رقم پرتقال گوشت قرمز (خونی) «مورو» و «تاراکو» و پرتقال «تامسون» پس از ۶۰ روز انبارداری در دمای ۷ درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی ۹٠ درصد بررسی گردید. صفاتی چون کاهش وزن میوه، TSS، TA، TSS/TA، ویتامین ث، فنل کل، میزان آنتوسیانین و همچنین ظرفیت آنتی اکسیدانی عصاره با آزمون فعالیت بازدارندگی رادیکال DPPH تعیین گردید. کاهش وزن میوه ارقام خونی بطور معنی داری بیشتر از تامسون بوده و در طی نگهداری به تدریج افزایش یافته است. میزان TSS پرتقال های خونی در طی انبارداری کاهش معنی داری یافت، اما در پرتقال تامسون تقریبا بدون تغییر ماند. بلعکس، کاهش TA در پرتقال «تامسون» بیشتر بوده است. میزان ویتامین ث میوه در ضمن انبارداری اندکی افزایش یافته اما میزان فنل کل تنها در رقم تاراکو افزایش یافته است. نتایج نشان داد که ظرفیت آنتی اکسیدانی میوه مرکبات در طی انبارداری کاهش یافت. رقم مورو با سنتز و تجمع آنتوسیانین در مرحله پس از برداشت بالاترین ظرفیت آنتی اکسیدانی را داشته است. در مجموع، نتایج نشان داد که کیفیت پرتقال در طی نگهداری طولانی مدت در انبار کاسته شد، اما ارقام خونی به دلیل سنتز آنتوسیانین و ترکیبات فنلی کمتر تحت تاثیر انبارداری طولانی مدت قرار گرفت.

واژه های کلیدی: پرتقال خونی، آنتوسیانین، فنل کل، ظرفیت آنتی اکسیدانی، انبارداری