اثر غلظت‌ و روش‌ استفاده از پاکلوبوترازول بر رشد رویشی و زایشی توت فرنگی

Abstract

چکیده به منظور بررسی اثر پاکلوبوترازول بر رشد رویشی و زایشی توت فرنگی رقم سلوا (Selva) پژوهشی به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان انجام شد. پاکلوبوترازول در دو روش کاربرد خاکی و محلول پاشی اندام هوایی در مقادیر 0، 5/0، 1، 5/1 و 2 میلی‌گرم ماده مؤثر برای هر گیاه مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که کاربرد پاکلوبوترازول در روش محلول پاشی در کنترل رشد رویشی مؤثرتر از کاربرد خاکی است. با افزایش میزان پاکلوبوترازول سطح برگ، وزن‌تر اندام هوایی، وزن‌تر کل بوته و طول دمبرگ کاهش یافت. وزن‌‌تر، تعداد و قطر ریشه تحت تأثیر پاکلوبوترازول قرار نگرفت. همچنین کاربرد پاکلوبوترازول اثر معنی‌داری‌ بر سفتی بافت، غلظت مواد جامد محلول و ویتامین ث میوه نداشت. اثر متقابل غلظت پاکلوبوترازول و روش کاربرد آن برای صفات سطح برگ، طول و قطر دمبرگ، وزن‌تر کل بوته، وزن‌تر اندام هوایی، میزان کلروفیل برگ، عمکرد بوته‌ها، قطر میوه و شاخص برداشت معنی‌دار گردید. به طوری که محلول پاشی بوته‌ها با پاکلوبوترازول به میزان 2 میلی‌گرم ماده مؤثر به ازاء هر گیاه باعث بالاترین قطر دمبرگ، میزان کلروفیل برگ‌ها و شاخص برداشت گردید. همچنین کاربرد خاکی پاکلوبوترازول به میزان 1 میلی‌گرم ماده مؤثر به ازاء هر گیاه باعث افزایش عملکرد بوته به میزان 16/27 درصد شد.

واژه های کلیدی: پاکلوبوترازول، توت فرنگی، کاربرد خاکی، محلول پاشی