بررسی پاسخ‌های گراس‌های بومی و وارداتی در چگونگی اجتناب از خشکی 2- بخش هوایی

Abstract

چکیده کارکردهای فراوان فضای سبز و نقش محوری گیاهان پوششی خصوصا گراس‌های چمنی در این مکان‌ها باعث شده است که به سرعت بر سطح این گیاه زیبا در شهرها افزوده شود. این تحقیق به منظور بررسی پاسخ‌های بخش هوایی و میزان تحمل گراس‌های چمنی بومی و وارداتی در برابر تنش خشکی به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی نامتعادل در سال 1385 به اجرا درآمد. گونه‌های مختلف گراس در سه سطح شامل 1-Festuca arundinacea وارداتی، 2- Lolium perenne وارداتی، 3- Festuca arundinacea بومی و آبیاری در 6 سطح شامل 1- تنش متوسط، 2- تنش شدید، 3- رشد مجدد از تیمار تنش شدید و به همراه سه گروه از گلدان‌های آبیاری کامل که به عنوان شاهد همزمان با هریک از سه سطح تنش تخریب می‌شدند، تیمارهای این آزمایش را تشکیل می‌دادند. تعداد تکرارها برای سطوح آبیاری کامل 3 و برای سطوح تنش و رشدمجدد 4 در نظر گرفته شد. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد با اعمال تنش شدید خشکی در تیمار 25% ظرفیت زراعی، وزن خشک گراس‌ها معادل 4/26 درصد نسبت به شاهد کاهش یافت. از طرف دیگر کاهش شدید عرض برگ و بالتبع آن کاهش سطح کل ومجموع طول برگها در گراس‌های جنس فستوکا به همراه افزایش عمومی میانگین ضخامت برگ، کاهش تلفات آب به صورت تبخیر و تعرق را شامل شد. پارامتر تغییر کیفیت4 و همچنین افت محتوای کلروفیل برگ از وضعیت آبیاری کامل تا تنش شدید خشکی برای توده بومی فستوکا کمترین و برای گونه اصلاح شده لولیوم پرنه بیشترین مقدار را دارا بود. در مدت 14 روز آبیاری و رشد مجدد نیز وزن خشک بخش هوایی، عرض برگ، سطح کل، مجموع طول برگها، کیفیت بصری و محتوای کلروفیل کل برگها به ترتیب برابر 2/18، 3/103، 4/74 ، 8/28 ، 1/64 و 8/40 درصد افزایش و میانگین ضخامت برگ دراین حالت نسبت به شرایط تنش شدید خشکی 2/53% کاهش یافت.

واژه‌های کلیدی: بازیافت، تنش خشکی، فستوکای بومی، کیفیت بصری، محتوای کلروفیل