نقش فرمولاسیون‌های مختلف کودی بر گیاهچه‌های کشت بافتی ژربرا (Gerbera jamesonii) در مرحله سازگاری

Abstract

در کشاورزی سنتی، عموماً غلظت بالایی از عناصر غذایی در اختیار گیاه قرار می‌گیرد و بخش اعظمی از آن از طریق آبشویی خارج شده و در دسترس گیاه قرار نمی‌گیرد. چنانچه بتوان با مدیریت صحیح، نیاز تغذیه‌ای گیاه را مشخص نمود، می‌توان کارایی مصرف کود را افزایش و همچنین از آلودگی زیست محیطی ناشی از مصرف بیش از حد کودهای شیمیایی در کشور جلوگیری نمود. بنابراین پژوهش حاضر با هدف افزایش راندمان مصرف کود از طریق انتخاب تیمار کودی بهینه و سطح مطلوب آن جهت سازگاری و رشد مناسب گیاهچه‌های کشت بافتی ژربرا انجام شد. در آزمایش اول تیمارهای کودی مختلف با نسبت‌های متفاوت فسفر و پتاسیم (PK) در قالب طرح کاملاً تصادفی با 10 تکرار مورد ارزیابی قرار گرفت که نتایج حاکی از تاثیر مطلوب تیمار کودی گروه دو (با مقادیر 99/7 میلی مولار نیتروژن، 06/1 میلی مولار فسفر و 77/4 میلی مولار پتاسیم) بر پارامترهای رشدی گیاهچه‌های کشت بافتی ژربرا بود. در آزمایش دوم غلظت‌های مختلف تیمار کودی گروه دوم (x5/0، x1 و x5/1) در قالب طرح کاملاً تصادفی با 15 تکرار مورد ارزیابی قرار گرفت تا سطح بهینه این تیمار کودی تعیین گردد. نتایج نشان داد که گیاهچه‌های رشد یافته تحت تیمار x5/1 کود گروه دوم، از شاخص‌های رشدی مطلوب‌تری در مقایسه با دو تیمار دیگر برخوردار بودند و میانگین‌های بالاتری را از لحاظ وزن خشک ریشه و شاخساره به خود اختصاص دادند. لذا به منظور سازگاری و رشد مطلوب گیاهچه‌های کشت بافتی ژربرا، تیمار کودی گروه دو با غلظت x5/1 توصیه می‌گردد.