نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorدولتی بانه, حامدfa_IR
dc.contributor.authorجعفری, حکمتfa_IR
dc.contributor.authorجلیلی مرندی, رسولfa_IR
dc.contributor.authorعبدالهی, رحیمfa_IR
dc.date.accessioned1400-03-19T21:24:03Zfa_IR
dc.date.accessioned2021-06-09T21:24:04Z
dc.date.available1400-03-19T21:24:03Zfa_IR
dc.date.available2021-06-09T21:24:04Z
dc.date.issued2017-05-22en_US
dc.date.issued1396-03-01fa_IR
dc.date.submitted2015-03-03en_US
dc.date.submitted1393-12-12fa_IR
dc.identifier.citationدولتی بانه, حامد, جعفری, حکمت, جلیلی مرندی, رسول, عبدالهی, رحیم. (1396). اثرات مصرف اسید جیبرلیک بر بی‌دانه کردن و برخی صفات کمی و کیفی میوه سه رقم انگور دانه دار ایرانی. علوم باغبانی, 31(1), 110-121. doi: 10.22067/jhorts4.v0i0.44918fa_IR
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22067/jhorts4.v0i0.44918
dc.identifier.urihttps://jhs.um.ac.ir/article_35962.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/817681
dc.description.abstractبه منظور مطالعه اثرات اسید جیبرلیک در دو زمان 7 و 14 روز قبل از شروع گلدهی بر القاء بی‌دانگی و بعضی صفات کمی و کیفی خوشه و حبه سه رقم انگور دانه‌دار ایرانی شامل قزل اوزوم، ریش بابا قرمز و خلیلی قرمز، پژوهشی به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در پنج تکرار اجرا شد. نتایج نشان داد بوته‌های تیمار شده با جیبرلین در مقایسه با شاهد از لحاظ درصد جوانه‌زنی دانه گرده، درصد تشکیل میوه، طول و وزن تر چوب خوشه، تعداد شات بری و حبه‌های بی‌دانه در خوشه، وزن حبه‌های بی‌دانه، طول دم حبه و TSS اختلاف معنی دار نشان دادند. جیبرلین باعث کاهش جوانه‌زنی دانه گرده ارقام مورد بررسی شد. تیمار جیبرلین درصد تشکیل میوه را افزایش داد اما واکنش ارقام متفاوت بود. اسید جیبرلیک موجب افزایش طول محور خوشه انگور شد و این افزایش در رقم ریش بابا و قزل اوزوم بیشتر از خلیلی بود. نتایج نشان داد که هورمون جیبرلین باعث ایجاد بی‌دانگی در حبه‌ها شد و اثر آن روی رقم ریش بابا قرمز بیشتر از قزل اوزوم و خلیلی قرمز بود. در انگور قزل اوزوم تیمار شده با جیبرلین در مرحله 7 روز قبل از گلدهی وزین‌ترین حبه‌های بی‌دانه بدست آمد، گرچه تعداد حبه‌های بی‌دانه این رقم کمتر از ارقام دیگر بود. جیبرلین موجب افزایش طول دم حبه‌ها شد. بیشترین طول دم حبه مربوط به رقم قزل اوزوم بود که در 14 روز قبل از گلدهی با جیبرلین تیمار شده بود. درصد مواد جامد محلول (TSS) در تیمارهای غوطه ورسازی شده با جیبرلین بیشتر از تیمارهای شاهد بود. مصرف قبل از شروع گلدهی هورمون جیبرلین با غلظت 100 میلی‌گرم در لیتر در هر سه رقم مورد بررسی باعث تولید حبه‌های بیدانه ریز شد که در صورت تکرار مصرف هورمون جیبرلین با غلظت 20 تا 40 پی‌پی‌ام در مرحله بعد از تشکیل میوه می‌توان حبه‌های بی‌دانه با اندازه قابل قبول تولید نمود.fa_IR
dc.format.extent1037
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.relation.ispartofعلوم باغبانیfa_IR
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22067/jhorts4.v0i0.44918
dc.subjectبی دانگیfa_IR
dc.subjectجیبرلینfa_IR
dc.subjectحبهfa_IR
dc.subjectدانه گردهfa_IR
dc.titleاثرات مصرف اسید جیبرلیک بر بی‌دانه کردن و برخی صفات کمی و کیفی میوه سه رقم انگور دانه دار ایرانیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقالات پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقیقات کشاورزی ارومیهfa_IR
dc.contributor.departmentسازمان جهادکشاورزی استان آذربایجان غربیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه ارومیهfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه تبریزfa_IR
dc.citation.volume31
dc.citation.issue1
dc.citation.spage110
dc.citation.epage121


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد