نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorایران خواه, سیمینfa_IR
dc.contributor.authorگنجعلی, علیfa_IR
dc.contributor.authorلاهوتی, مهردادfa_IR
dc.contributor.authorمشرقی, منصورfa_IR
dc.date.accessioned1400-03-19T21:22:38Zfa_IR
dc.date.accessioned2021-06-09T21:22:38Z
dc.date.available1400-03-19T21:22:38Zfa_IR
dc.date.available2021-06-09T21:22:38Z
dc.date.issued2016-04-20en_US
dc.date.issued1395-02-01fa_IR
dc.date.submitted2014-08-17en_US
dc.date.submitted1393-05-26fa_IR
dc.identifier.citationایران خواه, سیمین, گنجعلی, علی, لاهوتی, مهرداد, مشرقی, منصور. (1395). بررسی تأثیر باکتری Pseudomonas putida و قارچ Glomus intraradices بر برخی صفات مورفولوژی و بیوشیمیایی گیاه شنبلیله L). Trigonella foenum-graecum). علوم باغبانی, 30(1), 112-121. doi: 10.22067/jhorts4.v30i1.38413fa_IR
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22067/jhorts4.v30i1.38413
dc.identifier.urihttps://jhs.um.ac.ir/article_35318.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/817666
dc.description.abstractشنبیله L).Trigonella foenum-graecum ) یک گیاه دارویی قدیمی متعلق به خانواده لگوم ها (Fabaceae) است. باکتری های محرک رشد، رشد گیاه را از طریق مکانیزم هایی مثل بهبود جذب عناصر معدنی و تولید فیتوهورمون ها افزایش می دهند. بعلاوه اثر مفید بعضی از این باکتری ها می‌تواند به علت برهم کنش با قارچ های ویزیکولار آرباسکولار میکوریز باشد. آزمایش با چهار تیمار (فاکتور اول) شامل تلقیح بذر با باکتری Pseudomonas putida، تلقیح با قارچ آرباسکولار میکوریز Glomus intraradices، تلقیح مضاعف باکتری و قارچ میکوریز و شاهد در دو سطح تنش خشکی (فاکتور دوم) 40 درصد ظرفیت زراعی و بدون تنش (80 در صد ظرفیت زراعی) بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در اتاقک رشد آزمایشگاه فیزیولوژی گیاهی دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. صفاتی مانند بیوماس گیاه، مقدار پروتئین های محلول، محتوای ماده‌ی دارویی دیوزژنین و مقدار فسفر گیاه اندازه گیری و مورد بررسی قرار گرفتند. تجزیه واریانس داده ها نشان داد که تیمار گیاه شنبلیله با باکتری و قارچ آرباسکولار میکوریز، باعث افزایش صفات مورد بررسی در شرایط تنش خشکی می شود. باکتری Pseudomonas putida و قارچ آرباسکولار میکوریز Glomus intraradices از طریق افزایش میزان جذب عناصر غذایی، حفظ و نگهداری آب باعث افزایش بیوماس، مقدار پروتئین محلول و مقدار ماده دارویی دیوزژنین می شود. از آنجایی که دیوزژنین یک ترکیب دارویی بسیار مهم است می توان از طریق برقراری رابطه همزیستی گیاه شنبلیله با باکتری و قارچ آرباسکولار میکوریز مذکور تولید دیوزژنین را در گیاه افزایش داد.fa_IR
dc.format.extent484
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.relation.ispartofعلوم باغبانیfa_IR
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22067/jhorts4.v30i1.38413
dc.subjectباکتری محرک رشدfa_IR
dc.subjectتنش خشکیfa_IR
dc.subjectدیوزژنینfa_IR
dc.subjectرابطه همزیستی و قارچ میکوریزfa_IR
dc.titleبررسی تأثیر باکتری Pseudomonas putida و قارچ Glomus intraradices بر برخی صفات مورفولوژی و بیوشیمیایی گیاه شنبلیله L). Trigonella foenum-graecum)fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقالات پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه فردوسی مشهدfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه فردوسی مشهدfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه فردوسی مشهدfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه فردوسی مشهدfa_IR
dc.citation.volume30
dc.citation.issue1
dc.citation.spage112
dc.citation.epage121


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد