تأثیر رژیم آبیاری و هرس سبز بر برخی صفات کیفی، فیزیولوژیک و عملکرد انگور رقم یاقوتی

Abstract

با هدف بررسی تأثیر تیمارهای تنش خشکی و هرس سبز بر برخی صفات کیفی، فیزیولوژیک و عملکرد انگور رقم یاقوتی آزمایشی بصورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با 3 تکرار در منطقه سیستان با اقلیم خشک و گرم انجام شد. رژیم آبیاری با 3 سطح شامل تامین 100، 75 و 50 درصد نیاز آبی براساس تبخیر و تعرق پتانسیل درختچه انگور به عنوان کرت اصلی و هرس سبز با 3 سطح شامل شاهد یا عرف محل یا عدم هرس سبز (P1)، هرس شاخه‌های سبز از بالای ششمین برگ بالای آخرین خوشه (P2) و هرس شاخه‌های سبز از بالای ششمین برگ بالای آخرین خوشه به علاوه هرس شاخه‌های سبز بدون محصول و شاخه‌های نرک (P3) به عنوان عامل فرعی بود. با کاهش مصرف آب از 100 به 75 درصد نیاز آبی انگور، صفات محتوای نسبی آب برگ، اسیدیته آب میوه، شاخص کلروفیل، شاخص سطح برگ و عملکرد میوه به ترتیب به میزان 1/10، 5/6، 6/8، 11 و 8/18 درصد کاهش و همچنین صفات پرولین، قندهای محلول و نفوذپذیری نسبی غشاء انگور به ترتیب 3/67، 75/8 و 84/44 درصد افزایش یافت. تیمار P3 نسبت به شاهد (P1)، صفات محتوای نسبی آب برگ، شاخص کلروفیل، و عملکرد میوه را به ترتیب به میزان 7/14، 2/12 و 25 درصد افزایش و همچنین صفات پرولین، قندهای محلول، نفوذپذیری نسبی غشاء، اسیدیته آب میوه و شاخص سطح برگ انگور را به ترتیب 34/18، 1/12، 8/6، 3/8 و 3/21 درصد کاهش یافت. نتایج نشان داد که تامین 100 درصد نیاز آبی انگور به همراه هرس شاخه‌های سبز از بالای ششمین برگ بالای آخرین خوشه به علاوه هرس شاخه‌های سبز بدون محصول و شاخه‌های نرک بیشترین عملکرد انگور به میزان 7797 کیلوگرم در هکتار تولید کرد. به طور کلی می‌توان گفت که اعمال هرس سبز می‌تواند منجر به صرفه جویی 25 درصد آب مصرفی انگور یاقوتی بدون کاهش عملکرد شود.