نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorباقری, عبدالنبیfa_IR
dc.contributor.authorحسن زاده خانکهدانی, حامدfa_IR
dc.contributor.authorقنبری, وجیههfa_IR
dc.contributor.authorعسکری سیاهویی, مجیدfa_IR
dc.contributor.authorمدرس نجف آبادی, سید سعیدfa_IR
dc.date.accessioned1400-03-19T21:19:38Zfa_IR
dc.date.accessioned2021-06-09T21:19:38Z
dc.date.available1400-03-19T21:19:38Zfa_IR
dc.date.available2021-06-09T21:19:38Z
dc.date.issued2019-05-22en_US
dc.date.issued1398-03-01fa_IR
dc.date.submitted2018-05-16en_US
dc.date.submitted1397-02-26fa_IR
dc.identifier.citationباقری, عبدالنبی, حسن زاده خانکهدانی, حامد, قنبری, وجیهه, عسکری سیاهویی, مجید, مدرس نجف آبادی, سید سعید. (1398). بررسی تنوع ژنتیکی ژنوتیپ‌های محلی انبه (Mangifera indica L.) استان هرمزگان با استفاده از صفات ریخت‌شناسی و نشانگر ISSR. علوم باغبانی, 33(1), 141-154. doi: 10.22067/jhorts4.v33i1.72766fa_IR
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22067/jhorts4.v33i1.72766
dc.identifier.urihttps://jhs.um.ac.ir/article_36844.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/817635
dc.description.abstractبررسی تنوع ژنتیکی انبه موجب افزایش شناخت نسبت به این گیاه شده و امکان انتخاب ژنوتیپ‌های مرغوب‌تر جهت توسعه کشت و کار آن فراهم می‌نماید. در این پژوهش، تنوع ژنتیکی و ریخت‌شناسی ۳۹ ژنوتیپ انبه جمع‌آوری‌شده از شهرستان‌های میناب و رودان (استان هرمزگان) با استفاده از نشانگرهای ISSR و صفات ریخت‌شناسی مورد ارزیابی قرار گرفت. بر مبنای داده‌های ریخت‌شناسی، ژنوتیپ‌ها به هشت گروه اصلی تقسیم‌بندی شدند. دامنه تشابه به‌دست‌آمده برای داده‌های ریخت‌شناسی از 12/0 تا 83/0 متفاوت بود. حداقل میزان تشابه بین ژنوتیپ‌های آل‌مهتری و چارک دیده شد و حداکثر تشابه بین مشک، آناناسی گلشوار، نغال و هلیلی گلشوار بود. متوسط میزان تشابه به‌دست آمده نیز 54/0 بود. نتایج تجزیه ۲۱ ویژگی‌ ریخت‌شناسی در ژنوتیپ‌های انبه مورد مطالعه نشان داد که این ژنوتیپ‌ها از نظر همه صفات (به‌جز تراکم گل و شکل گل‌آذین) دارای اختلاف معنی‌دار بودند. نتایج نشانگرهای ISSR نشان داد که آغازگرهای استفاده شده در این پژوهش، در مجموع ۱۴۵ نوار قابل امتیازدهی تولید کردند. حداکثر و حداقل تعداد نوار چندشکل به‌ترتیب در آغازگرهای MI808 (20 نوار) و MI827 (۶ نوار) مشاهده شد. میانگین محتوای اطلاعات چندشکلی برابر 450/0 بود. دامنه تشابه به‌دست آمده برای داده‌های مولکولی در ماتریس تشابه محاسبه شده از 31/0 تا 90/0 متفاوت بود که در آن، حداقل میزان تشابه بین ژنوتیپ‌های مجلسی و چارک و حداکثر تشابه بین گیلاسی و کلانفر بازیاری دیده شد. تنوع بالای مشاهده شده بین ژنوتیپ‌های مورد بررسی در این پژوهش، علاوه بر وجود تفاوت‌های ذاتی آن‌ها، می‌تواند ناشی از تکثیر بذری این ژنوتیپ‌ها باشد.fa_IR
dc.format.extent832
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.relation.ispartofعلوم باغبانیfa_IR
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22067/jhorts4.v33i1.72766
dc.subjectنشانگر مورفولوژیکfa_IR
dc.titleبررسی تنوع ژنتیکی ژنوتیپ‌های محلی انبه (Mangifera indica L.) استان هرمزگان با استفاده از صفات ریخت‌شناسی و نشانگر ISSRfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقالات پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه تربیت مدرس تهرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه هرمزگانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه آزاد جیرفتfa_IR
dc.contributor.departmentلیدن هلندfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه آزاد اراکfa_IR
dc.citation.volume33
dc.citation.issue1
dc.citation.spage141
dc.citation.epage154


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد