پیش‌بینی و چگونگی در اختیارگرفتن نشست خاکریز ساخته شده روی پی سست با مسلح سازی به کمک ژئوتکستایل (مطالعه موردی بزرگراه شهید کلانتری در کیلومتر 800+7)

Abstract

ساختن خاکریز روی خاک‌های آلی و سست به دلیل فشردگی پذیری زیاد و مقاومت برشی کم با دشواری‌هایی مانند نشست زیاد، تغییر شکل های بلند مدت و ناپایداری خاکریز روبرو است. امروزه کاربرد مواد پلیمری ژئوسینتتیک به عنوان یکی از روش های کاربردی اصلاح خاک پذیرفته شده و مورد استفاده گسترده‌ای قرار می گیرد. در این مقاله با کمک نرم افزار PLAXIS و الگوی رفتاری خاک نرم خزشی، رفتار خاکریز روی بستری از خاک‌های آلی و سست در بخشی از بزرگراه شهید کلانتری تحلیل شد. نشست هایی که در طول 9 سال پس از ساختن بزرگراه روی دادند، به خوبی با نتیجه‌های تحلیل عددی هماهنگی داشت. در پی یافتن چاره‌ای برای کاهش نشست، اثرگذاری وجود یک لایه ژئوتکستایل در بستر مورد بررسی قرار گرفت. نتیجه‌های تحلیل های نشست نشان داد که کاربرد لایه ژئوتکستایل به عنوان مسلح کننده، سبب بهبود کارکرد خاکریز در این بخش از جاده می‌شود.