بررسی تأثیر استفاده از پوزولان‌های میکروسیلیس، متاکائولن و زئولیت و الیاف پلی‌پروپیلن بر مقاومت در برابر نفوذ یون کلر در بتن در شرایط محیطی جزیره قشم

Abstract

امروزه کاهش عمر مفید، هزینه‌های تعمیر و بازسازی سازه‌های بتنی آسیب دیده در اثر خوردگی و دیگر عوامل مخرب در مناطق خورنده مانند سواحل خلیج فارس صدمات جبران‌ناپذیری بر اقتصاد کشور و توسعه‌ی پایدار در این مناطق وارد کرده است. بنابراین لزوم بررسی و شناخت رفتار بتن در چنین مناطقی برای افزایش عمر مفید سازه‌های بتنی و جلوگیری از تخریب زودرس آن ها ضروری می‌باشد. بدیهی است که از جمله مهم ترین عوامل تخریب چنین سازه‌هایی، نفوذ یون کلر و خوردگی ناشی از آن می‌باشد. یکی از راه‌های نفوذناپذیری بتن استفاده از پوزولان‌های مختلف برای بهبود ریزساختار بتن است. در این تحقیق، عملکرد سه پوزولان میکروسیلیس (5، 5/7 و10 درصد جایگزینی)، متاکائولن (5،10 و 15 درصد جایگزینی) و زئولیت (10، 20 و30 درصد جایگزینی) و الیاف پلی‌پروپیلن به منظور افزایش مقاومت در برابر نفوذ یون کلر مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج، نشان دهنده‌ی عملکرد مثبت آزمونه‌های حاوی پوزولان در مقایسه با بتن بدون پوزولان است.