تحلیل حساسیت قابلیت اعتماد فازی سازه‌ها براساس روش انتقال پایداری تطبیقی

Abstract

در این مقاله با مدل­­سازی عدم قطعیت شناختی متغیرهای تصادفی در مسئلۀ تعیین شاخص قابلیت اعتماد بااستفاده از روش انتقال پایدار تطبیقی و با به‌کارگیری یک روش بهینه­سازی مبتنی بر الگوریتم ژنتیک، شاخص قابلیت اعتماد فازی تعیین شده‌است. در روند تحلیل قابلیت اعتماد فازی از یک رویۀ تطبیق دینامیکی مبتنی بر روش انتقال پایدار استفاده شده‌است که ضریب کنترل این روش توانایی خودتطبیقی را در هر تکرار دارد. هم‌چنین به‌منظور بررسی میزان اهمیت عدم قطعیت شناختی بر شاخص قابلیت اعتماد فازی، تحلیل حساسیت بااستفاده از معیار اصلاح‌شدۀ آنتروپی شانون انجام شده‌است. نتایج حاصل از تحلیل حساسیت سه مثال ساز­ه‌ای نشان می­دهند که روش قابلیت اعتماد به‌کار گرفته‌شده به‌درستی با سرعت مناسبی همگرا می‌گردد. حساسیت احتمال خرابی سازه­ها به عدم قطعیت شناختی بسیار حائز اهمیت است و در برخی مسائل تأثیر قابل ملاحظه­ای بر شاخص قابلیت اعتماد سازه می­گذارد.