نقش قرنطینه اجباری مسافران و باز طراحی مسکن و مبلمان شهری در مدیریت بحران کووید 19 در استرالیا

Abstract

پیش زمینه و هدف: دولت استرالیا از 20 مارس سال2020، قانون قرنطینه اجباری دو هفته ای، در هتل هایی که توسط پلیس ایالتی تعیین شده، از مبدا فرودگاه های کشور برای کلیه مسافرین ورودی الزامی اعلام نموده و هم زمان سفر کلیه شهروندان کشور به خارج را با محدودیت های جدی روبرو و در واقع، مردم را (مگر در شرایط خاص) ممنوع الخروج کرده است. این تمهیدات به دنبال عزم راسخ دولت برای به صفر رساندن تعداد مبتلایان به کووید 19 اتخاذ گردید. در این میان اسکان اجباری مسافرین تازه وارد در هتل ها که ملزم به اقامت 24 ساعته در 14 روز (حدود 335 ساعت اقامت اجباری در یک اتاق) می نماید، موضوعی کاملاً جدید و پر چالش محسوب می گردد که در خور بررسی و ارزیابی می باشد. روش : نگارنده که اخیرا این تجربه استثنایی را پشت سر گذاشته است، از منظر مدیریت بحران کووید 19، به تشریح تجربه ها و مشاهدات شخصی دوران قرنطینه و همچنین بازطراحی مسکن و مبلمان شهری به شیوه داستان‌سرایی( narrative ) می پردازد. شایان توجه است که در دو ماه اخیر، کشور، عاری از بیماری اعلام و شهروندان بدون ماسک در شهر تردد دارند. این امر هم زمان با تزریق گسترده واکسن در بازه های زمانی مختلف ابعاد تازه ای بخود گرفته است. روایت داستانی حاضر شامل دو بخش است: ابتدا به تشریح فرآیند انتقال مسافرین، از بدو ورود به فرودگاه و روزشمار اقامت اجباری هتل پرداخته شده است و سپس به توصیه ها و نمونه هایی در بازطراحی مسکن و تجهیزات شهری در راستای کاهش پاندمیک اشاره می نماید. یافته ها و نتیجه گیری: نوشتار نتیجه می گیرد که نه تنها دولت‌ها برای کاهش ریسک پاندمیک نیازمند عزم جدی و فعالیت‌های یکپارچه و هماهنگ میان بخش‌های گوناگون مدیریت شهری و کنترل شدید ورود و خروج مسافرین و پایش علائم بیماری هستند، بلکه طراحان برای دوران پساکرونا نیازمند ارائه ایده‌های کاربردی ویژه ای می باشند؛ مباحثی مانند: طراحی انعطاف پذیر فضاهای داخل مسکن، تمهیدات جلوگیری از انتقال ویروس در فضاهای مسکونی، نیاز بیشتر به بالکن و استفاده‌های چند منظوره از آن و تجهیز مسکن به پهنه باند‌های سریع اینترنتی، از جمله این موارد قلمداد می گردند. در حوزه شهری نیز، استفاده از تمهیداتی مانند: دکمه‌های آسانسور، چشم الکترونیکی و عبور از چهارراه‌ها (بدون لمس کردن)، رعایت فواصل اجتماعی در عرصه‌های عمومی و فضاهای سبز مورد توجه می باشند. موضوعات مزبور نیازمند انجام پژوهش‌های دقیق و عمیق در جوامع مختلف با فرهنگ‌های متفاوت و یافتن راه کارهای متناسب با شرایط اجتماعی و محیط زیستی می باشند.