تاثیر تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن FGF-21 در عضله تاکننده دراز انگشت پا(FHL) و سطح سرمی TNF-α در موش های صحرایی دیابتی

Abstract

زمینه و هدف: دیابت نوع 2 یک اختلال متابولیک شایع و گسترده در دنیا است. نامتعادل بودن الگوی متابولیکی، مقاومت به انسولین و افزایش سطح شاخص های التهابی در بیماران دیابتی بیان شده است. افزایش مایوکاین ها به دلیل تمرینات ورزشی می تواند در تنظیم فرآیندهای متابولیکی و التهابی موثر باشند. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر 6 هفته تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن فاکتور رشدی فیبروبلاست21 (Fibroblast growth factor21) در عضله تاکننده دراز انگشت پا(Flexor Hallucis Longus- FHL) و مقدار سرمی TNF-α در موش های صحرایی دیابتی بود. روش کار: در این مطالعه تجربی، تعداد 48 موش نر صحرایی نوع ویستار به طور تصادفی به 4 گروه دیابت، تمرین، دیابت+تمرین و کنترل تقسیم شدند. پروتکل، تمرین بر روی نوارگردان با سرعت و شیب پیش رونده در طی 6 هفته بود. در پایان هفته ی ششم پس از استخراج نمونه ، بیان ژن FGF-21 با روش Real time PCR اندازه گیری شد. تجزیه تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه در سطح معناداری (05/0p<) انجام شد. یافته ها: نتایج بدست آمده نشان می دهد که 6 هفته تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن FGF-21 عضله FHL موش های دیابتی تاثیر معناداری ندارد (095/0P-value= ). در حالی که کاهش التهاب و عوامل التهابی نظیر TNF-α در اثر تمرین تناوبی شدید را نشان داده شد. (000/0P-value= ). نتیجه گیری: تمرین تناوبی شدید موجب کاهش التهاب و مانع تحلیل عضله می شود. می توان از تمرین تناوبی به عنوان یک رویکرد درمانی برای مدیریت دیابت استفاده کرد.