تغییر مقادیر IGF1 و Akt قلبی رت‌های مبتلا به انفارکتوس میوکارد در اثر شدت‌های گوناگون تمرین تناوبی

Abstract

زمنیه و هدف: بیماری قلبی­-عروقی یکی از عامل­های اصلی مرگ­ومیر در همه­ی کشور­های دنیا به شمار می­رود و فعالیت ورزشی یکی از مهم­ترین اقدامات بالینی برای پیشگیری و درمان بیماری­های قلبی­-عروقی است. لذا، هدف از انجام پژوهش حاضر، تبیین تغییرات مقادیر IGF1 و Akt قلبی موش­های مبتلا به آنفارکتوس میوکارد (MI- Myocardial Infarction-) پس از شش هفته تمرین تناوبی با شدت‌های گوناگون بود. روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی، ابتدا 55 سر موش­­ نر نژاد ویستار 10 هفته­ای با وزن 250 تا 300 گرم تحت عمل جراحی بستن شریان کرونری LAD قرار گرفتند و سپس توسط اکوکاردیوگرافی ایجاد MI تأیید شد. چهار هفته پس از جراحی، موش‌های مبتلا به MI، به طور تصادفی در گروه­های تمرین ­ورزشی تناوبی با شدت­های کم (60 – 55 درصد VO2max)، متوسط (70-65 درصد VO2max)، زیاد (90-85 درصد VO2max)، MI بی­تمرین (MI-SED) و Sham قرار گرفتند و پروتکل­های تمرین ورزشی را به مدت شش هفته و پنج جلسه در هفته اجرا کردند. در نهایت برای سنجش مقادیر پروتئین Akt وIGF1 از روش الایزا استفاده گردید. داده­ها با آزمون ANOVA یک­طرفه و آزمون بونفرونی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ­ها: نتایج نشان داد بین گروه­های مورد مطالعه در مقادیر پروتئین­های IGF1 (279/0 =P) و Akt (063/0 =P) تفاوت معناداری وجود نداشت. نتیجه ­گیری: براساس نتایج این پژوهش، بین تأثیر شدت­های مختلف فعالیت ورزشی تناوبی بر پروتئین­های IGF1 و Akt تفاوتی وجود ندارد. با این حال، برای روشن­تر شدن سازوکار اثر شدت­های گوناگون تمرین تناوبی بر پروتئین­های IGF1 و Akt انجام پژوهش­های بیشتر ضرورت دارد.