تاثیر تمرینات فانکشنال ترکیبی بر سطوح سرمی IL-17، IL-10 ، خستگی و ترکیب بدنی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

Abstract

زمینه و هدف: به نظر می‌رسد تمرینات ورزشی به عنوان یک مداخله غیر دارویی پتانسیل خوبی برای درمان و کنترل بیماری‌های با التهاب عصبی به ویژه بیماری مولتیپل اسکلروزیس دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات فانکشنال ترکیبی بر سطوح سرمی IL-17، IL-10، خستگی و ترکیب بدنی در زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود. روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه­تجربی با طرح پیش­آزمون-پس­آزمون است. 20 زن مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس عود کننده- فروکش کننده به­طور تصادفی به دو گروه تمرین فانکشنال ترکیبی و کنترل تقسیم شدند. تنها 16 نفر توانستند تمام مراحل پژوهش حاضر را کامل کنند. گروه تمرین هشت هفته و هر هفته سه جلسه در یک برنامه تمرین فانکشنال ترکیبی شرکت کردند. خون­گیری جهت تعیین سطوح سرمی IL-17 و IL-10 به روش الایزا در پیش و پس­آزمون انجام شد. شدت خستگی و ترکیب بدنی به ترتیب با استفاده از مقیاس شدت خستگی (Fatigue Severity Scale-FSS) و روش آنالیز بایو الکتریکال ایمپدنس ارزیابی شد. برای آنالیز داده­ها از آزمون تحلیل واریانس ترکیبی (Mixed ANOVA) و آزمون­های T مستقل و زوجی استفاده شد. یافته ­ها: تمرینات فانکشنال ترکیبی منجر به کاهش معنی دار IL-17 و شدت خستگی نسبت به گروه کنترل و پیش­آزمون شد. همچنین، باعث افزایش معنی­دار IL-10 نسبت به گروه کنترل و پیش­آزمون شد. درصد چربی بدن در گروه تمرین به طور معنی­داری در گروه تمرین نسبت به پیش آزمون افزایش داشت. اما، وزن بدون چربی تغییر معنی داری در زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس نشان نداد. نتیجه ­گیری: به نظر می­رسد تمرینات فانکشنال ترکیبی که ماهیت کاربردی و قابلیت اجرا در منزل را دارد، با تغییرات در سایتوکین­ها اثرات ضد­التهابی مفیدی دارد. این امر می­تواند منجر به کاهش شدت خستگی و بهبود عوارض ناشی از بیماری در بیماران مولتیپل اسکلروزیس شود. همچنین، باعث بهبود ترکیب بدنی در این افراد شود.