تأثیر تعاملی بازتوانی قلبی و داروی سرترالین بر تروپونین I، کراتین کیناز و کیفیت زندگی در بیماران CABG مبتلا به افسردگی مزمن

Abstract

زمینه و هدف: اندازه‌گیری تروپونین I و CK-MB در سال‌های گذشته همیشه یک عامل پیش‌آگهی دهنده در تشخیص شدت بیماری‌های قلبی-عروقی و بهبود کیفیت زندگی مطرح بوده است. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر تعاملی بازتوانی قلبی و داروی سرترالین بر تروپونین I، کراتین کیناز و کیفیت زندگی در بیماران با عمل جراحی بای­پس عروق کرونر (CABG-Coronary Artery Bypass Graft Surgery) مبتلا به افسردگی مزمن بود. روش‌ کار: پژوهش حاضر یک کارآزمایی بالینی دو سوکور است. در این مطالعه 33 بیمار قلبی مراجعه‌کننده به مرکز قلب فاطمه زهرا ساری که تحت عمل CABG بودند، به طور تصادفی در 4 گروه تمرین هوازی+ پلاسیبو (8 نفر)، تمرین هوازی+ سرترالین (9 نفر)، سرترالین (8 نفر) و کنترل (8 نفر) قرار گرفتند. گروه تمرین هوازی+دارونما و تمرین هوازی+ سرترالین به مدت 8 هفته تمرین هوازی با شدت 6 الی 14 در مقیاس درک فشار بورگ به مدت 26 تا 40 دقیقه را انجام داده و گروه سرترالین و تمرین هوازی+سرترالین 25 الی 50 میلی‌گرم سرترالین طبق تجویز پزشک به مدت 2 ماه دریافت کردند. یافته‌ها: نتایج آزمون tهمبسته حاکی از کاهش معنادار در گروه تمرین+ دارو در تروپونین I و CK-MB نسبت به گروه‌های دیگر بود (به ترتیب سطح 0027/0=p؛ 000/0=p). همچنین تغیرات درون‌گروهی در شاخص کیفیت زندگی در هر سه گروه نسبت به دارونما معنادار بود (به ترتیب سطح 002/0=p؛ 001/0=p؛001/0=p). نتایج تحلیل کواریانس نشان داد بین گروه‌ها در CK-MB و کیفیت زندگی از نظر آماری معنادار بود (به ترتیب سطح 009/0=p؛ 002/0=p). نتیجه‌گیری: به­طور کلی نتایج پژوهش حاضر بیانگر آن است که اثر تعاملی بازتوانی قلبی و داروی سرترالین می­تواند منجر به کاهش شاخص‌های آسیب بافتی قلب و بهبود کیفیت زندگی در بیماران بعد از عمل جراحی بای‌پس عروق کرونر مبتلا به افسردگی مزمن گردد.