اثر تمرین هوازی، سلول‌های بنیادی مزانشیمی و ازون‌درمانی بر رفتارهای اضطرابی و شبه‌افسردگی ناشی از القاء استئوآرتریت در موش‌های صحرایی

Abstract

زمینه و هدف: استئوآرتریت با کاهش عملکرد فرد بر ابعاد عاطفی تأثیر می‌گذارد، ازاین‌رو مطالعه حاضر با هدف بررسی تعیین اثر ورزش، سلول­های بنیادی مزانشیمی (Mesenchymal Stem Cells-MSCs) و ازون بر رفتارهای اضطرابی و شبه‌افسردگی ناشی از القاء استئوآرتریت در موش‌های صحرایی صورت گرفت. روش کار: در این مطالعه تجربی 40 سر موش صحرایی نر دو ماهه، با وزن حدود 250-230 گرم پس از القاء استئوارتریت به روش جراحی در 8 گروه 1) کنترل، 2) MSCs، 3) ورزش، 4) ازون، 5) ورزش+ازون، 6) ورزش+MSCs، 7) ازون+MSCs و 8) ورزش+ازون+MSCs جایگزین شدند. همچنین جهت بررسی اثرات القاء استئوارتریت بر متغیرهای تحقیق 5 سر موش صحرایی در گروه کنترل سالم قرار گرفتند. در مدت 8 هفته گروه‌های 3، 5، 6 و 8 به ‌مدت 3 جلسه در هفته روی نوارگردان دویدند، گروه‌های 2، 6، 7 و 8 تعداد 106× 1 سلول بر کیلوگرم دریافت نمودند و گروه‌های 4، 5، 7 و 8 در 3 تکرار و قبل از شروع تمرین به 20 میکروگرم بر میلی لیتر ازون دریافت کردند و سپس آزمون محیط باز انجام گرفت. یافته ­ها: القاء استئوآرتریت منجر به بروز رفتارهای اضطرابی و شبه‌افسردگی گردید (05/0≥p). با‌این‌حال، ورزش+MSCs باعث کاهش معنی‌دار گردش در محیط و افزایش معنی‌دار گردش در مرکز شد (05/0≥p)؛ ورزش، ازون و MSCs هریک به ‌تنهایی، ورزش+ازون و ورزش+MSCs موجب افزایش معنی‌دار در مسافت کل طی شده گردیدند (05/0≥p). نتیجه‌گیری: به نظر می­رسد که ورزش، MSCs و MSCs+ازون سبب کاهش اضطراب ناشی از مدل استئوآرتریتی می‌گردد. همچنین ورزش، ازون، MSCs هریک به ‌تنهایی، ورزش+ازون و ورزش+MSCs دارای اثرات مطلوب­تری در کاهش افسردگی هستند.