نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorنیکنام, خدیجهfa_IR
dc.contributor.authorبراری, علیرضاfa_IR
dc.contributor.authorعبدی, احمدfa_IR
dc.contributor.authorفرزانگی, پروینfa_IR
dc.date.accessioned1400-03-13T06:07:48Zfa_IR
dc.date.accessioned2021-06-03T06:07:49Z
dc.date.available1400-03-13T06:07:48Zfa_IR
dc.date.available2021-06-03T06:07:49Z
dc.date.issued2021-10-01en_US
dc.date.issued1400-07-09fa_IR
dc.identifier.citationنیکنام, خدیجه, براری, علیرضا, عبدی, احمد, فرزانگی, پروین. (1400). اثر تمرینات استقامتی و ازن درمانی بر بیان ژن FLS و VEGF در بافت زانو در موش‫های مبتلا به استئوآرتریت. مجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیل, 20(3), 318-327.fa_IR
dc.identifier.issn2228-7280
dc.identifier.issn2228-7299
dc.identifier.urihttp://jarums.arums.ac.ir/article-1-1888-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/811072
dc.description.abstractزمینه و هدف: استئوآرتریت یک بیماری است که در نتیجه تخریب غضروف مفصلی بروز می‫کند و منجر به درد و سفتی مفاصل می‫گردد. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تمرینات استقامتی و ازن درمانی بر بیان ژن FLS و VEGF در بافت زانو موش­های مبتلا به استئوآرتریت زانو می‫باشد. روش کار: آزمودنی­ها شامل موش­های صحرایی نر ویستار بودند که پس از سازگاری دو هفته­ای به صورت تصادفی به 5 گروه شامل گروه­های: کنترل- سالم، کنترل- بیمار، بیمار- ازن، بیمار- ورزش و بیمار- ورزش- ازن تقسیم شدند. برای سازگاری موش­ها با ورزش و تردمیل، قبل از ورزش، برنامه پیاده روی انجام گردید. برنامه تمرین شامل 30 دقیقه دویدن روی تردمیل بدون شیب و با سرعت 16 متر در دقیقه برای هفته اول بود و هر هفته یک متر بر دقیقه اضافه شد تا در هفته هشتم به 22 متر بر دقیقه رسید. ازن از طریق خط مفصل تیبیوفمورال با غلظت 20 میکروگرم بر میلی لیتر، یک بار در هفته و در ساعت 9 صبح و به مدت 3 هفته به زانو تزریق شد. سطح بیان ژن‫های FLS و VEGF توسط Real Time PCR اندازه گیری شد. برای تعیین تفاوت بین گروه‫ها از روش ANOVA و توکی استفاده شد. یافته­ها: نتایج حاصل از تحلیل آماری نشان داد که سطح بیان ژن FLS و VEGF در موش­های مبتلا به استئوآرتریت افزایش معناداری داشت. همچنین نشان داده شد که تمرینات بدنی و ازن درمانی موجب روند کاهشی سطح تغییرات بیان ژن FLS و VEGF در موش­های مبتلا به استئوآرتریت شد.VEGF و گیرنده­های آن در غضروف OA بیان شده است و این احتمال را نشان می دهد که VEGF برای از بین بردن غضروف مفصلی OA از طریق افزایش تولید MMP نقش دارد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه امیدوارانه در مورد نقش VEGF به عنوان یک نشانگر تشخیصی است. VEGF می­تواند در تغییرات اولیه OA شرکت کند و یک روش درمانی با تعدیل تولید VEGF می­تواند یک امکان برای آینده باشد.fa_IR
dc.format.extent358
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی اردبیلfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیلfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Ardabil University of Medical Sciencesen_US
dc.subjectتمرینات استقامتیfa_IR
dc.subjectازن درمانیfa_IR
dc.subjectVEGFfa_IR
dc.subjectاستئوآرتریت زانوfa_IR
dc.subjectتربیت بدنی- فیزیولوژی ورزشfa_IR
dc.titleاثر تمرینات استقامتی و ازن درمانی بر بیان ژن FLS و VEGF در بافت زانو در موش‫های مبتلا به استئوآرتریتfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله اصیلfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزشی، واحد آیت الله آملی، دانشگاه آزاد اسلامی، آمل، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزشی، واحد آیت الله آملی، دانشگاه آزاد اسلامی، آمل، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزشی، واحد آیت الله آملی، دانشگاه آزاد اسلامی، آمل، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزشی، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایرانfa_IR
dc.citation.volume20
dc.citation.issue3
dc.citation.spage318
dc.citation.epage327


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد