| dc.contributor.author | فیاضی, افشین | fa_IR |
| dc.contributor.author | سیف‌الدین, شاهین | fa_IR |
| dc.contributor.author | مرادی, عباس | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1400-03-13T00:08:52Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2021-06-03T00:08:53Z | |
| dc.date.available | 1400-03-13T00:08:52Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2021-06-03T00:08:53Z | |
| dc.date.issued | 2021-06-01 | en_US |
| dc.date.issued | 1400-03-11 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | فیاضی, افشین, سیف‌الدین, شاهین, مرادی, عباس. (1400). بررسی تأثیر پیریدوکسین بر بهبود علائم کودکان مبتلا به اختلال بیش‌فعالی/کمبود توجه تحت درمان با ریتالین. مجله پزشكي باليني ابن سينا, 28(1), 5-12. doi: 10.29252/ajcm.28.1.5 | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 2588-722X | |
| dc.identifier.issn | 2588-7238 | |
| dc.identifier.uri | https://dx.doi.org/10.29252/ajcm.28.1.5 | |
| dc.identifier.uri | http://sjh.umsha.ac.ir/article-1-2197-fa.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/807136 | |
| dc.description.abstract | سابقه و هدف: اختلال بیش‌فعالی/کمبود توجه (ADHD: Attention Deficit Disorder with Hyperactivity) نوعی اختلال عصب روان‌شناختی در بین کودکان می‌باشد که ممکن است منجر به اختلال در فعالیت‌های روزمره آن‌ها شود. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر مصرف پیریدوکسین بر درمان و کاهش شدت علائم اختلال کمبود توجه/بیش‌فعالی در کودکان تحت درمان با ریتالین انجام شد.
مواد و روش‌‌ها: در این کارآزمایی بالینی از بین کودکان 5 تا 12 سال مبتلا به ADHD مراجعه‌کننده به درمانگاه نورولوژی اطفال، 50 کودک به روش نمونه‌گیری آسان انتخاب شدند و به طور تصادفی به دو گروه درمانی مساوی تقسیم گردیدند. یک گروه فقط تحت درمان با ریتالین و گروه دوم همزمان تحت درمان ریتالین و پیریدوکسین قرار گرفتند. تغییر شدت علائم بیماری در ابتدا و انتهای درمان با استفاده از پرسشنامه کانرز (Conners) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: بیماران در دو گروه درمانی از نظر سن و جنس همسان بودند. در هر دو گروه درمانی، میانگین نمره شدت بیماری نسبت به قبل از مداخله (به ترتیب 92/23 و 12/32 واحد) کاهش یافته بود (001/0P<). همچنین در کودکان مبتلا به ADHD با تظاهر ترکیبی پرتحرکی و کم‌توجهی، بین شدت علائم در دو گروه پس از مداخله (میانگین شدت علائم به ترتیب 09/65 و 00/54) تفاوت آماری معناداری مشاهده شد (006/0P=).
نتیجه‌گیری: افزودن قرص پیریدوکسین به رژیم درمانی کودکان 5 تا 12 سال مبتلا به ADHD با تظاهر ترکیبی، کاهش بیشتر شدت علائم و افزایش اثربخشی درمان را به دنبال دارد.
| fa_IR |
| dc.format.extent | 883 | |
| dc.format.mimetype | application/pdf | |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی همدان | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | مجله پزشكي باليني ابن سينا | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | Avicenna Journal of Clinical Medicine | en_US |
| dc.relation.isversionof | https://dx.doi.org/10.29252/ajcm.28.1.5 | |
| dc.subject | اختلال بیش‌فعالی و کمبود توجه | fa_IR |
| dc.subject | پیریدوکسین | fa_IR |
| dc.subject | متیل‌فنیدیت | fa_IR |
| dc.subject | اطفال (همه تخصص‌ها) | fa_IR |
| dc.title | بررسی تأثیر پیریدوکسین بر بهبود علائم کودکان مبتلا به اختلال بیش‌فعالی/کمبود توجه تحت درمان با ریتالین | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | پژوهشي | fa_IR |
| dc.citation.volume | 28 | |
| dc.citation.issue | 1 | |
| dc.citation.spage | 5 | |
| dc.citation.epage | 12 | |
