تاثیر روغن ماهی بر هماهنگی حرکتی و استرس اکسیداتیو در زاده های نر موش صحرایی متاثر شده از هیپوکسی بارداری

Abstract

سابقه و هدف: افزایش استرس اکسیداتیو به دنبال هیپوکسی بارداری یک مکانیسم مهم برای اختلال در پاسخ­های حرکتی بعد از تولد است. با توجه به این­که استفاده از مکمل­هایی نظیر اسیدهای چرب امگا-3 نقش محافظتی برای سیستم عصبی دارد، در این مطالعه، مکانیسم محافظتی روغن ماهی طی ایجاد استرس بارداری با مدل هیپوکسی بر هماهنگی حرکتی زاده­های نر موش صحرایی بررسی شد. مواد و روش‌: در این مطالعه تجربی، موش صحرایی ماده باردار (ویستار) به طور تصادفی به 5 گروه آزمایشی تقسیم شدند: کنترل (بدون تیمار)، شاهد (دریافت‌کننده سالین)، هیپوکسی (10% اکسیژن،90% نیتروژن، روز 6 تا 15 بارداری) ، روغن ماهی (1 میلی‌لیتر) و گروه هیپوکسی تیمار شده با روغن ماهی. برای مطالعه مکانیسم محافظتی روغن ماهی نمونه­گیری از سرم مادران و زاده­ها برای سنجش شاخص­های استرس اکسیداتیو انجام شد. فعالیت حرکتی و تعادل نیز در زاده­های نر 30 روزه با آزمون های جعبه باز و روتارود ارزیابی شدند. داده ها با آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی ارزیابی شدند. یافته‌ها: حرکت و شاخص­های استرس اکسیداتیو به­ ترتیب در گروه هیپوکسی نسبت به گروه شاهد کاهش و افزایش معنی­داری یافت در حالی­که تیمار با روغن ماهی فعالیت حرکتی را در گروه روغن ماهی/هیپوکسی نسبت به گروه هیپوکسی افزایش و استرس اکسیداتیو کاهش داد (05/0p<). بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج، تیمار روغن ماهی در طی هیپوکسی مزمن دوران بارداری با کاهش استرس اکسیداتیو ایجاد شده به دنبال هیپوکسی باعث بهبود فعالیت حرکتی و تعادل شد.