نکات کاربردی در طراحی ساختمان‌های متداول در ایران با تکیه بر تهویه طبیعی

Abstract

در این تحقیق راه‌های به‌کارگیری تهویه طبیعی در معماری متداول ساختمان‌ها موردبررسی قرارگرفته است. درمعماری متداول ایران عناصری همچون میان تالار (آتریم)، نورگیر سقفی، حیاط، انواع گذرگاه‌های عمودی شامل داکت تأسیساتی و کانال آسانسور، پارکینگ، راه‌پله و خرپشته به کار می‌رود و می‌تواند برای تهویه طبیعی بکار برده شود. در این تحقیق ابتدا امکان‌سنجی تهویه با این عناصر با رعایت استانداردهای مربوطه بررسی‌شده است. تهویه با نورگیر سقفی، تهویه با گذرگاه‌های عمودی در ساختمان مانند آتریم و داکت، تهویه با ترکیب راه‌پله و داکت و تهویه عبوری موردبررسی قرار گرفت. از نتایج مهم این تحقیق می‌توان به تعیین اندازه‌‌ی بازشوهای مناسب برای تهویه طبیعی در ساختمان اشاره کرد. در تهویه با گذرگاه‌های عمودی هوا مانند داکت تأسیساتی و آتریم، نسبت مساحت سطح مقطع گذرگاه به مساحت بازشو از اتاق به آن گذرگاه باید حدود 0.78 قطر هیدرولیکی آن گذرگاه باشد. مساحت بازشوی اتاق به بیرون حدود 1.5 برابر مساحت بازشوی اتاق به گذرگاه در نظر گرفته شود.در شیوه‌ی تهویه با نورگیر سقفی حداکثر مساحت بازشوی خروجی مستقل از زیربنا و برابر با 1 مترمربع در نظر گرفته شود. در شیوه‌ی تهویه از طریق ترکیب داکت و راه‌پله مساحت بازشوی قرارگرفته بر روی خرپشته برابر با مساحت سطح مقطع داکت در نظر گرفته شود.ممنوعیت استفاده از کانال آسانسور برای تهویه، محدودیت استفاده از راه‌پله برای مکش هوا طبق محدودیت‌های استاندارد مقابله با دود و آتش، و پیشنهاد برای مکش هوا از طریق میان تالار از دیگر توصیه‌های این تحقیق است.