بررسی آزمایشگاهی اثرات دمای هوای سرمایشی ورودی در سیستم توزیع هوای زیر سطحی بر احساس حرارتی موضعی ساکنان

Abstract

در سالهای اخیر، استفاده از سیستم‌های توزیع هوای زیر سطحی برای تهویه فضاهای اداری گسترش یافته است. در این تحقیق، تاثیر دمای هوای ورودی از دریچه‌ها بر عملکرد سرمایشی سیستم توزیع هوای زیر سطحی و همچنین احساس حرارتی موضعی افراد به صورت آزمایشگاهی موردبررسی قرار گرفته است. در این آزمایش،دمای هوا ورودی از دریچه در سه حالت 12، 16 و 20 درجه سلسیوس و سرعت هوای ورودی ثابت تنظیم شده است. ضمن این که شرایط اتاق به نحوی تنظیم شد که دمای متوسط اتاق روی 5/0±24 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 2±25% در همه حالات ثابت باشد. طی فرآیند آزمایش، 8 نفر داوطلب مرد سالم با پوشش و نرخ متابولیک مربوط به شرایط اداری متداول، به مدت 30 دقیقه در اتاقی دارای سیستم توزیع هوای زیر سطحی قرار گرفتند و شرایط احساس حرارتی و رضایت‌مندی ایشان مطابق با استانداردهای آسایش حرارتی در طول زمان استخراج گردید. براساس نتایج به دست آمده، باتغییر دمای دریچه ورودی، احساس حرارتی بخش‌های سر و قفسه سینه تغییر چشمگیری نمی‌کند؛ اما با کاهش دما، احساس حرارتی و رضایت‌مندی بخشهای دست و پا کاهش می‌یابد.همچنین، نتایج حاکی از آن است که احساس حرارتی و رضایت‌مندی کل بدن افراد،به طور چشمگیری به شرایط حرارتی بحرانی‌ترین عضو بدن وابستگی دارد. ضمن این که نتایج نشان می‌دهد با ثابت بودن جریان هوا در طول آزمایش، افراد با گذشت زمان وزش را بیشتر احساس می‌کنند؛ به طوری که پس از 30 دقیقه قرارگیری در معرض سیستم توزیع هوای زیرسطحی، حدود 75 درصد افراد دچار نارضایتی ناشی از پدیده کوران می‌شوند.