اثر مصرف ساکاروز پس از یک جلسه تمرین تناوبی بر سطوح پلاسمایی آیریزین، انسولین و گلوکز زنان دارای اضافه وزن و چاق

Abstract

مقدمه: آیریزین مایوکاینی است که در پاسخ به فعالیت ورزشی ترشح می‌شود و اثرات متابولیکی قوی بر بافت‌های عضله و چربی دارد. بر اساس برخی مشاهدات؛ مصرف نوشیدنی‌های قندی، که از عوامل اصلی اضافه وزن و مقاومت به انسولین می‌باشد، می‌تواند ترشح آیریزین را دچار اختلال نماید. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر مصرف ساکارز پس از یک جلسه تمرین تناوبی بر سطوح پلاسمایی آیریزین، انسولین و گلوکز در زنان دارای اضافه وزن و چاق می‌باشد. مواد و روش‌ها: بیست و چهار زن دارای اضافه وزن و چاق (سن 2/76±47/18 سال و شاخص توده ‌بدنی 2/6±30/11 کیلوگرم بر متر مربع) به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی ساده به دو گروه مکمل (دریافت‌کننده محلول ساکارز) (12=n) و کنترل (12=n) تقسیم شدند. جلسه تمرین تناوبی شدید شامل 6 ست با 6 تکرار اجرا شد. گروه ساکارز؛ 1/2 گرم به ازای هر دقیقه فعالیت ساکارز را به صورت محلول در آب دریافت کردند و گروه کنترل آب خالص را در بطری‌های مشابه دریافت نمودند. نمونه‌های خون قبل از تمرین، بلافاصله و 2 ساعت پس از تمرین گرفته شد. از آزمون واریانس دو طرفه (گروه*زمان) جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد. یافته‌ها: تفاوت معنی‌داری بین سطوح آیریزین بین دو گروه در زمان‌های مختلف مشاهده نشد (0/313P=). اما، تغییر معنی‌داری در سطوح انسولین (0/003P=) و گلوکز (0/022P=) بین دو گروه مطالعه در زمان‌های مختلف مشاهده شد. نتایج آزمون تعقیبی نشان داد که 2 ساعت پس از تمرین؛ سطوح انسولین و گلوکز گروه مکمل به شکل معنی‌داری بالاتر از گروه کنترل بود (به ترتیب 0/001=P و 0/009P=). هم‌چنین ارتباط معنی‌داری بین شاخص‌های پژوهش نیز مشاهده نشد (0/05P>). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش به نظر می‌رسد ارتباط معکوس معنی‌داری بین مصرف نوشیدنی‌های قندی پس از ورزش با کاهش سطوح آیریزین در زنان چاق و دارای اضافه وزن وجود ندارد.