خشکاندن انجمادی اسپرم؛ اثر بر پارامترها

Abstract

امروزه انجماد اسپرم به منظور حفظ آن در کلینیک‌های درمان ناباروری امری رایج است. یکی از روش‌های جایگزین در حفظ اسپرم، خشکاندن انجمادی است. این فرایند شامل سه مرحله است. مرحله اول، انجماد است که طی آن حلال از حل شونده جدا می‌شود و آب بلور‌های یخ را شکل می‌دهد. مرحله دوم خشک شدن اولیه است، که در این مرحله فشار کاهش می‌یابد و گرما برای آغاز تصعید بلور‌های یخ به کار می‌رود. در طول مرحله سوم که خشک شدن ثانویه است، جذب نهایی آب باقیمانده صورت می‌گیرد. برای استفاده مجدد از اسپرم، باید آبدهی انجام گردد. خشکاندن انجمادی مزایای زیادی دارد از جمله این که نیاز به نیتروژن مایع برای نگهداری طولانی مدت را مرتفع می‌نماید و این قابلیت را فراهم می‌آورد که نمونه خشک شده در دمای ˚C4 یا دمای اتاق نگهداری شود. در حفظ اسپرم به روش خشکاندن انجمادی، فقدان کلی حرکت در نمونه‌های آبدهی شده دیده می‌شود. زنده مانی اسپرم به دنبال این روش می‌تواند حفظ شود. یکی از ناهنجاری‌هایی که به دنبال خشکاندن انجمادی در اسپرم رخ می‌دهد، ناهنجاری مورفولوژیک است به خصوص در ناحیه دم که دم‌های خمیده بیشترین نسبت این ناهنجاری‌ها را به خود اختصاص می‌دهند. آکروزوم بخشی از اسپرم است که در همه محیط‌های کشت بسیار تحت تاثیر خشکاندن انجمادی است که البته می‌تواند با این روش حفظ شود. برخی مطالعات حیوانی آسیب به DNA اسپرم به دنبال خشکاندن انجمادی را نشان می‌دهند اما مطالعاتی هم حفظ یکپارچگی DNA را نشان داده‌اند. استفاده از تری هالوز در خشکاندن انجمادی می‌تواند منجر به حفظ میکروتوبول‌ها گردد. در این مقاله مروری به مطالعات انجام شده در زمینه خشکاندن انجمادی اسپرم و اثرات آن بر پارامترهای اسپرم پرداخته می‌شود.