اثربخشی درمان راه حل محور بومی بر خودکارآمدی و نظم جویی هیجانی مادران دارای فرزند کم توان ‌ذهنی

Abstract

زمینه و هدف: تحقیقات نشان داده است که از جمله متغیرهایی که مادر کودک ناتوان ذهنی می­تواند با آن درگیر باشد، مدیریت و تنظیم هیجان است؛ بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان راه حل محور بومی بر خودکارآمدی و نظمجویی هیجانی مادران دارای فرزند کم‌توان بود. روش کار: روش تحقیق نیمه آزمایشی و طرح تحقیق پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل نابرابر استفاده شد،. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مادران دارای فرزند کم­توان ذهنی مراجعه کننده به واحد توانبخشی بهزیستی شهر اراک در سه ماه اول سال 1398 بود. نمونه تحقیق شامل 40 نفر (20 گروه کنترل و 20 نفر آزمایش) بودند که به صورت نمونه­گیری دردسترس و داوطلبانه انتخاب شدند. برای جمع­آوری اطلاعات از پرسش نامه تنظیم هیجان گارنفسکی و خودکارآمدی شرر استفاده شد. پس از اجرای پیش آزمون، مداخله (راه­حل محوری دی شازر) به گروه آزمایش ارایه گردید. پس از پایان برنامه مداخله­ای، از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. برای تحلیل داده­ها از روش تحلیل کواریانس استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که مداخله راه­حل محور بر خودکارآمدی و نظمجویی هیجانی مادران دارای فرزند کم­توان ذهنی شهر اراک اثربخش بوده است (05/0>p). نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که درمان راه حل محور بومی بر خودکارآمدی و نظمجویی هیجانی مادران دارای فرزند کم‌توان ذهنی اثر گذار است؛ ینابراین جهت بالا بردن اعتبار بیرونی تحقیق در جوامع دیگر و با تعداد نمونه بیشتر مورد بررسی قرار گیرد.