ارائه مدل پیش‌بینی تمایل به خودکشی بر اساس متغیرهای دشواری تنظیم هیجانی، انعطاف پذیری شناختی و انعطاف پذیری خانواده با توجه به نقش میانجی تحمل پریشانی

Abstract

زمینه و هدف: خودکشی دومین علت اصلی مرگ‌ومیر در بین نوجوانان در سراسر جهان با علل متفاوت است؛ ازاین رو هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین میزان برازش مدل پیش‌بینی تمایل به خودکشی بر اساس متغیرهای دشواری تنظیم هیجانی، انعطاف پذیری شناختی و انعطاف پذیری خانواده با توجه به نقش متغیر میانجی تحمل پریشانی بود. روش کار: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود که در جامعه آماری کلیه نوجوانان و جوانان خانواده‌های در آستانه طلاق شهر اصفهان در شش ماه دوم سال 1398 اجرا شد که براساس فرمول کوکران 373 نفر انتخاب و به پرسش‌نامه‌های پژوهش از قبیل مقیاس بک برای افکار خودکشی (Beck Scale for Suicidal Ideation-BSSI)، مقیاس دشواری در تنظیم هیجان گرانفسکی و همکاران (2001) پرسش‌نامه انعطاف‌پذیری شناختی دنیس و وندروال (٢٠٠٩)، پرسش‌نامه انعطاف‌پذیری خانــواده شاکری (1382) و مقیاس تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005) پاسخ دادند. داده‌های جمع آوری شده به روش معادلات ساختاری با استفاده از نرم‌افزار AMOS-24 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: یافته های پژوهش نشان داد مدل پیش‌بینی تمایل به خودکشی بر اساس متغیرهای دشواری تنظیم هیجانی، انعطاف پذیری روان‌شناختی و انعطاف پذیری خانواده با توجه به نقش متغیر میانجی تحمل پریشانی از برازش مطلوبی برخوردار است و متغیر تحمل پریشانی می‌تواند در رابطه تمایل به خودکشی با دشواری تنظیم هیجانی، انعطاف پذیری روان‌شناختی و انعطاف پذیری خانواده نقش میانجی ایفا نماید (05/0p≤). نتیجه‌گیری: افزایش مهارت تحمل پریشانی می‌تواند سبب کاهش تمایل به خودکشی در افرا در معرض خطر گردد.