اثربخشی درمان هیجان‌مدار بر انعطاف‌پذیری شناختی و تعهد‌ اجتماعی در زوجین متقاضی طلاق

Abstract

زمینه و هدف: زوج­درمانی هیجان­مدار در درمان مشکلات روان­شناختی مرتبط با سبک ارتباطی زوجین از سایر رویکردهای زوج­درمانی موفق­تر بوده و میزان تأثیر آن بیشتر می­باشد؛ لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر درمان هیجان­مدار بر انعطاف‌پذیری شناختی و تعهد‌اجتماعی زوجین متقاضی طلاق بود. روش کار : روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش­آزمون- پس­آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلّیه­ی زوج‌های متقاضی طلاق شهر ملایر درسال 1398 تشکیل می‌دادند که با روش نمونه‏گیری دردسترس 30 زوج انتخاب گردیده و به‏طور تصادفی در دوﮔﺮوه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. برای جمع­آوری داده­ها از پرسش نامه‏ی انعطاف‏پذیری شناختی دنیس و وندروال (2010) و پرسش نامه تعهد اجتماعی آدامز و جونز (1997) استفاده شد. گروه آزمایش تحت 12 جلسه­ی یک ساعته مداخله درمان هیجان­مدار قرار گرفتند. داده­ها از طریق آزمون آماری کوواریانس چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته­ ها: نتایج حاصل از یافته­ها نشان داد که در متغیرهای پژوهش بین گروه کنترل و آزمایش تفاوت معناداری وجود دارد (05/0P<) و نمره گروه آزمایش در مرحله پس­آزمون و پیگیری به طور معناداری بهبود یافته بود. نتیجه­ گیری: براین اساس می­توان بیان نمود که درمان هیجان­مدار بر مولفه­های انعطاف­پذیری و تعهد اجتماعی در زوجین متقاضی طلاق مؤثر بوده و می­توان از این نوع مداخله در مشاوره و درمان زوجی به ویژه زوجین دارای تعارض استفاده نمود.