اثر مکمل‌سازی تورین بر برخی شاخص های قلبی-متابولیکی و اجزای آمادگی جسمانی در وضعیت استراحت و متعاقب یک جلسه ورزش وامانده ساز در مردان فعال

Abstract

زمینه و هدف: تورین نقش­های زیست­شناختی و فیزیولوژیکی متعددی در ورزشکاران و افراد فعال دارد. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر مکمل­سازی تورین بر برخی شاخص­های قلبی-متابولیکی و اجزای آمادگی جسمانی در وضعیت استراحت و متعاقب یک جلسه ورزش وامانده­ساز در مردان فعال بود. روش کار: روش تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی بود و بیست مرد فعال از میان تکواندوکاران شهرستان سقز انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (مکمل، 10=n) و کنترل (دارونما، 10=n) قرار گرفتند. ارزیابی­ها در سه مرحله (قبل از مکمل­سازی، پس از مکمل­سازی و بلافاصله پس از یک جلسه ورزش وامانده­ساز) صورت گرفت. طول دوره مکمل­سازی چهارده روز (روزانه دو کپسول دو گرمی تورین) بود. گروه دارونما نیز در مدت مشابه هر روز دو کپسول دو گرمی نشاسته مصرف نمودند. از آزمون نوارگردان بروس به عنوان جلسه ورزش وامانده­ساز استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده­ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه­گیری­های مکرر در سطح معنی­داری 05/0>pاستفاده شد. یافته­ ها: یک دوره مکمل­سازی تورین تاثیر معنی­داری بر سطوح توان هوازی، استقامت عضلانی، توان بی هوازی، قدرت عضلانی، فشار خون، درصد چربی بدن و نیمرخ چربی مردان فعال نداشت (05/0<p)، اما سطوح گلوکز (001/0=p)، انسولین (003/0=p) و مقاومت انسولینی (001/0=p) را کاهش داد. همچنین، مکمل­سازی تورین تاثیری برپاسخ نیمرخ چربی، گلوکز، انسولین و مقاومت انسولینی به یک جلسه ورزش در مردان فعال نداشت (05/0<p). نتیجه ­گیری: به­نظر نمی­رسد مکمل­سازی تورین به مدت چهارده روز (روزانه چهار گرم) بتواند بر اجزای آمادگی جسمانی، فشار خون، درصد چربی بدن و سطوح استراحتی و متعاقب یک جلسه ورزش وامانده ساز نیمرخ چربیدر مردان فعال اثرگذار باشد، اما سطوح استراحتی گلوکز، انسولین و مقاومت انسولینی را کاهش می­دهد.