مقایسه اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی و طرحواره درمانی هیجانی، برکیفیت خواب در مبتلایان به سردردهای تنشی

Abstract

زمینه و هدف: این مطالعه با هدف مقایسه اثربخشی دو روش طرحواره درمانی هیجانی و رفتار درمانگری دیالکتیکی بر کیفیت خواب مبتلایان به اختال سردرد تنشی انجام گرفت. روش پژوهش حاضر، از نوع نیمه تجربی بود که در قالب طرح پیش آزمون - پس آزمون-پیگیری دوماهه انجام شد. بدین منظور از بین 68 بیمار ارجاعی از مراکز درد دانشگا ههای علوم پزشکی دانشگاه تبریز, تعداد 30 بیمار که دارای تشخیص روانپزشکی سر درد تنشی بودند به صورت هدفمند انتخاب شده، و به شکل تصادفی ساده در دو گروه مداخله هریک با تعداد 15 نفر قرار گرفتند. برای جمع آوری داد هها هردو گروه پرسشنامه کیفیت خواب پتزبورگ ) PSQ ( را به عنوان پیش آزمون تکمیل نموده و پس از اتمام 12 جلسه درمان طرحواره محور هیجانی، و 10 جلسه رفتاردرمانی دیالکتیکی درهر دوگروه مداخله، مجددا پرسشنام ههای مذکور به عنوان پ سآزمون، و پیگیری دو ماهه اجرا گردیدند. درآزمون فرضی ههای تحقیق، روش تحلیل آماری واریانس مکرر با استفاده از نر مافزار SPSS بر روی گرو ههای آزمایش انجام شد. یافت ههای پژوهش نمایانگر این موضوع بود که بر اساس نتایج تحلیل واریانس مکرر دو مداخلۀ رفتار درمانگری دیالکتیکی و طرحواره درمانی هیجانی، در مراحل پ سآزمون و پیگیری، بر کیفیت خواب در مبتلایان به سر دردهای تنشی مؤثر بودند ) 001 / P =0 (، بعاوه، نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی بیانگر این بود که درمان طرحواره محور هیجانی، تأثیر بیشتری نسبت به رفتاردرمانگری دیالکتیکی در بهبود کیفیت خواب در مبتلایان به سر دردهای تنشی دارد ) 001 / P =0 (. نتایج از تأثیر دو روش درمانی طرحواره درمانی هیجانی و رفتار درمانگری دیالکتیکی حمایت م یکند و توجه به این دو روش درمانی برای افراد مبتا به سر دردهای تنشی از اهمیت خاصی برخوردار است.