تاثیر تمرینات پیلاتس بر درد و گشتاور ایزومتریک عضلات فلکسور و اکستنسور زانوی زنان مبتلا به آرتریت روماتوئید

Abstract

زمینه و هدف: آرتریت روماتوئید یک بیماری التهابی، خودایمن، مزمن و پیشرونده بافت همبندی، با علت ناشناخته است که با علائمی از قبیل درد، تورم، حساسیت، سفتی و خشکی در مفاصل و کاهش انرژی همراه است که خود منجر به کم تحرکی و آتروفی عضلات می­شود. هدف این پژوهش بررسی تاثیر تمرینات پیلاتس بر درد و گشتاور ایزومتریک عضلات فلکسور و اکستنسور زانوی زنان مبتلا به آرتریت روماتوئید می­باشد. مواد و روش ­ها: تعداد 30 بیمار زن مبتلا به آرتریت روماتوئید (مفاصل ران و زانو) به‌صورت تصادفی به دو گروه (15 نفر گروه تجربی و 15 نفر گروه کنترل) تقسیم شدند. جهت ارزیابی میزان درد بیماران از مقیاس خطی دیداری درد (VAS) و گشتاور ایزومتریک عضلات از دستگاه قدرت سنج آیزوکنتیک کین کام 125 استفاده شد. گروه تجربی تمرینات پیلاتس را به مدت هشت هفته و سه جلسه در هفته اجرا کردند. برای تفسیر داده­ها در دو گروه از آزمون­های آماری تی همبسته و تحلیل کوواریانس استفاده شد. (05/0P≤). یافته­ ها: نتایج نشان داد میزان درد گروه تجربی پس از هشت هفته تمرینات پیلاتس، به طور معناداری کمتر از گروه کنترل می­باشد (05/0>P). همچنین گشتاور ایزومتریک عضلات فلکسور و اکستنسور زانو گروه تجربی به طور معناداری بهتر از افراد گروه کنترل است (05/0>P). نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه، تمرینات پیلاتس می­تواند باعث بهبود درد و گشتاور ایزومتریک عضلات فلکسور و اکستنسور زانوی بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید شود.