سنجش عملکرد حافظه موش های صحرائی نوزاد متولد از مادران تحت درمان با بوپرنورفین در دوران بارداری و شیردهی

Abstract

مقدمه بوپرنورفین از جمله داروهای اپیوئیدی است که به عنوان درمان نگهدارنده اعتیاد در دوران بارداری و شیردهی تجویز می گردد ولی با این وجود اثرات سو آن بر جنین و نوزاد شیر خوار به خوبی بررسی نگردیده است. لذا در مطالعه حاضر یه بررسی اثر تجویز بوپرنورفین در دوران بارداری وشیردهی بر عملکرد حافظه موشهای نوزاد می پردازیم. مواد و روش ها 30 سر از. موش های باردار و موش های شیرده در دو گروه های کنترل و 4 گروه درمانی به طور تصادفی قرار داده می شوند (N=5 برای هر گروه مادرو n=6 برای هر گروه نوزاد که گروه هدف مورد بررسی می باشند). گروه بندی شامل گروه کنترل ( موشهای صحرایی ماده باردار و شیرده که به طور زیر جلدی یک دوز حامل دریافت می کنند ) و گروههای درمانی ( ماده های باردار و شیرده به طور زیر جلدی بوپرنورفین 0.5 و 1 میلی گرم در کیلوگرم یک بار در روز دریافت می کنند) می باشد. نوزادان 28 روز بعد از زایمان از شیر گرفته می شوند. و 6 نوزاد از هر گروه به طور تصادفی جهت بررسی روند حافظه انتخاب گردید. روند حافظه با استفاده از آزمون Y-maze بررسی گردید.

یافته ها درصد تناوب حاصل تفاوت معنی داری بین گروههای مواجه شده با بوپرنورفین در دوره جنینی و شیرخورای با گروه کنترل نشان نداد. نتیجه گیری مواجهه با بوپرنورفین در دوره جنینی و شیرخواری احتمالا تاثیری بر عملکرد حافظه فضایی نداشته هرچند مطالعات بیشتری جهت نشان دادن تاثیر بوپرنورفین بر فعالیتهای شناختی لازم می باشد.