بررسی دماهای حداکثر رخ داده در ساختمان پلاسکو: بررسی خواص فیزیکی، مکانیکی و ساختاری مصالح پس از حریق

Abstract

حریق ساختمان پلاسکو باعث توجه وسیع جامعه مهندسی ایران به موضوع ایمنی در برابر آتش شد و در نوع خود حادثه مهمی در دنیا به شمار می‌رود. حریق در طبقه دهم ساختمان آغاز شد. علت شروع حریق اتصال برق (و احتمالاً همزمان نشت گاز از کپسول پیک‌نیکی) بوده است. گسترش شدید آتش‌سوزی ناشی از بار بالای حریق و طراحی ساختمان، نهایتاً باعث ریزش کامل ساختمان شد که نشان از شدت زیاد حریق و دماهای بالا دارد. در این تحقیق تلاش شده است تا حداکثر دمای آتش‌سوزی با استفاده ار ارزیابی مصالح باقیمانده تخمین زده شود. برای تخمین دماهای تجربه شده در ساختمان، بررسی تجربی روی مصالح باقیمانده و آوار صورت گرفت. بررسی‌های چشمی، آزمون‌های مقاومت فشاری پسماند، پتروگرافی و XRD/XRF بر روی تعدادی از نمونه‌های تهیه شده از بتن سقف‌ها انجام شد. همچنین برخی نمونه‌های سالم به وسیله کوره آزمایشگاهی در معرض دمای بالا قرار گرفت تا مبنای بهتری برای مقایسه‌ها به دست آید. نتایج نشان داد که مغزه مصالح بتنی در برخی قسمت‌ها در اثر آتش‌سوزی به دمای حدود 500 تا 700 درجه سلسیوس رسیده است. با توجه به خواص حرارتی و چگالی بتن، این یافته بدین معنا می باشد که دمای حریق در محیط حریق بسیار بالاتر از این مقادیر بوده است. این موضوع از طریق مدل‌سازی کامپیوتری نیز به طور مفصل بحث و بررسی شد که در مقاله دیگری ارائه شده است. همچنین بررسی نمونه‌های ممزوج نشان داد که دما در زیر آوار به اعداد بسیار بالاتر و حتی حدود 1400 درجه سلسیوس رسیده است. علت این موضوع ادامه احتراق مواد سوختنی در زیر آوار است که شرایط آن در حالت نسبتاً عایق حرارتی بوده و باعث حفظ حرارت و افزایش بیش از حد دما نسبت به آتش‌سوزی‌های معمولی شده است.