مقایسه احساس تنهایی، تمایزیافتگی خود و نشانه‌های روان‌نژندی در افراد با و بدون درمان ارتودنسی

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: بدن و نگرانی نسبت آن به یکی از مهم‌ترین نگرانی­ها و دل‌مشغولی‌ها در زندگی افراد به­ویژه جوانان تبدیل شده است. هدف پژوهش حاضر مقایسه احساس تنهایی، تمایزیافتگی خود و نشانه­های روان­نژندی در افراد با و بدون درمان ارتودنسی بود. مواد و روش کار: روش پژوهش حاضر، علی-مقایسه­ای از نوع مقطعی می­باشد. جامعه آماری مطالعه حاضر شامل کلیه افرادی که در بازده زمانی دی‌ماه تا اسفندماه سال 1397 به مراکز دندان­پزشکی شهرستان اهواز مراجعه کرده بودند. نمونه آماری پژوهش حاضر شامل 80 نفر (دو گروه 40 نفره) از جامعه آماری بودند که به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند که بازه­ی سنی آن‌ها 19 تا 40 سال بود. برای گردآوری داده­ها از پرسشنامه احساس تنهایی دی توماسو، برانن و بست، فرم کوتاه شده پرسشنامه تمایزیافتگی خود دریک و فرم کوتاه پرسشنامه­ی تجدیدنظر شده­ی نشانه­های روان­نژندی نئو (NEO-PI-R) استفاده شده است. یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد بین افراد با و بدون تقاضای ارتودنسی در احساس تنهایی کل (6/9=F، 001/0>p) و مؤلفه‌های آن؛ در تمایزیافتگی خود (9/8=F، 001/0>p) و مؤلفه‌های و در نشانه‌های روان‌نژندی (1/9=F، 001/0>p) تفاوت معناداری وجود دارد؛ اما در مؤلفه‌های احساس تنهایی اجتماعی (1/2=F، 1/0>p) و برش هیجانی (08/1=F، 3/0>p) بین افراد با و بدون تقاضای ارتودنسی تفاوت معناداری به دست نیامد. نتیجه‌گیری: پیشنهاد می­گردد با غربال­گری و شناسایی مراجعه­کنندگان به مراکز ارتودنسی، افرادی که ازنظر روانی دچار مشکلاتی هستند و ازنظر جسمی مشکلی ندارند را افراد نیازمند به درمان ارتودنسی شناسایی و تحت نظر و درمان روان‌شناختی قرار گیرند.