جرم شناسی پدیده فرار از منزل نوجوانان

Abstract

زمینه و هدف: پدیده فرار از منزل نوجوانان، بی‌شک یکی از مهمترین چالش‌های پیش روی خانواده‌هاست. اگرچه فرار از منزل، خود معلولی از علت‌های متعدد است، اما می‌توان از آن به عنوان علتی برای ارتکاب جرائم بعدی بر ضد خود فرد و سایر اعضای جامعه یاد کرد. در این پژوهش، سعی شده است به این پرسش پاسخ داده شود که مهمترین علل فرار نوجوانان از منزل چیست و سیاست جنایی متناسب، موثر و پیشگیرانه در زمینه فرار کودکان کدام است و اینکه، آیا جرم‌انگاری فرار از منزل در کاهش یا جلوگیری از بروز این پدیده موثر خواهد بود؟ روش: روش مورد استفاده در این پژوهش، توصیفی و تحلیلی است که شیوه‌ای مبنایی در گردآوری یافته‌های نظری است. گردآوری اطلاعات با روش جمع‌آوری اطلاعات از منابع کتابخانه‌ای انجام گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات، فیش‌برداری بود. یافته‌ها: مناسب‌ترین سیاست پیشگیرانه و کنترل کننده این پدیده، سیاست‌گذاری پیشگیرانه رشدمدار در سطح کشور با شناسایی کودکان در معرض خطر و حمایت چند بعدی از ایشان در سطوح مختلف فردی، خانوادگی، تحصیلی و جامعوی از آنها توسط متولی واحد است که می‌تواند در کنترل، پیشگیری و مهار این معضل، موثر واقع شود. نتایج: براساس یافته‌های پژوهش‏، تنظیم سند رسمی دال بر شناسایی و پذیرش «پدیده فرار از منزل نوجوانان» به عنوان خطری بالفعل که حاصل کاستی‌ها و قصور دولت، به دلیل ناتوانی مدیریت کلان اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی کشور بوده و خطری بالقوه که می‌تواند علت ارتکاب جرائم بعدی بر علیه اجتماع باشد، ضروری است. همچنین تعیین متولی «واحد» به منظور برنامه‌ریزی میان مدت و بلند مدت برای شناسایی خانواده‌های نابسامان، تعیین و تدوین سیاست‌ها و برنامه‌های حمایتی از خانواده‌های در معرض خطر، از ضرورت‌های بعدی است.