پیامدهای فردی، اجتماعی و اقتصادی ناشی از شیوع بیماری کووید 19

Abstract

ظهور ویروس کرونا و سندرم حاد تنفسی در سال2020 به یکباره سرتاسر جهان را به چالش کشید، بیماری اولین بار در دسامبر 2019 در چین گزارش شد و با شیوع سریع آن، سازمان جهانی بهداشت در 30 ژانویه 2020، شیوع بیماری ویروس کووید 19 را به عنوان یک پاندمی اعلام نمود. کووید 19 تأثیرات فراوانی بر اقشار مختلف جامعه داشت. بخش گسترده ای از جمعیت جهان برای جلوگیری از انتقال بیماری به دلیل محدودیت های جدی و مرزهای بسته در سراسر کشورها و استراتژی های قرنطینه، در خانه خود محدود شدند. شیوع بیماری و گستردگی تعداد موارد جدید در اوایل شروع بیماری، منجر به بروز مشکلاتی گردید. نتایج تحقیقات تحریک پذیری، ترس از ابتلا به بیماری و شیوع عفونت به اعضای خانواده، عصبانیت، گیجی، ناامیدی، تنهایی، انکار، اضطراب، افسردگی، بی خوابی، ناامیدی، علائم وسواسی جبری افکار و حتی اقدام به خودکشی را گزارش کردند. استرس، ترس و اضطراب اجتناب ناپذیر در مورد شیوع بیماری مسری ناشناخته بویژه در میان گروه های با خطر بالاتر، مانند کارکنان خدمات بهداشتی و سایر کارکنان خط مقدم از جمله کارمندان بانک ها، پلیس، نیروهای مسلح و غیره بطور عمیق درک شد. آلودگی شدید به کووید در بسیاری کشورها موجب ایجاد فشار کاری در کارکنان درمانی گردید، افزایش پیامدهای نامطلوب روانپزشکی به دلیل افزایش ناگهانی کار زیاد، محافظت ناکافی از آلودگی، ناامیدی از عدم ارائه مراقبت بهینه از بیمار، مرگ یا بیماری یکی از بستگان یا دوستان به دنبال ابتلای با COVID-19، افزایش درک از خطر بخاطر کشنده بودن ویروس و انزوا در میان کارکنان سلامت در طی شیوع و کنترل COVID-19 گزارش گردید. در طی همه گیری شدید COVID-19، کاهش برنامه های مبتنی بر جامعه، مانند تعطیلی مدارس، پارک ها و زمین های بازی، حبس در خانه، عدم تماس با همکلاسی ها، دوستان و معلمان، کمبود فضای شخصی کافی در خانه و خسارات مالی خانواده در حین محدودیت سبک زندگی معمولی کودکان را مختل و به طور بالقوه باعث پریشانی و سردرگمی آنها گردید. در حوزه اقتصادی محدودیت طولانی مدت باعث عدم دسترسی به خدمات اجتماعی و فروپاشی بسیاری از صنایع شد. تأثیر منفی بر ثبات اقتصادی محلی موجب شد، تعداد زیادی از مردم دچار خسارات مالی شده یا در آستانه بیکاری قرار گرفتند. میلیاردها زاغه نشین در سراسر جهان به دلیل از دست دادن شغل قادر به تأمین هزینه های زندگی نبوده و فقر ایجاد شده موجب احساس گناه، ناامیدی، افسردگی و ناراحتی ذهنی، در نهایت منجر به افت عملکرد و افزایش میزان خودکشی گردید. پیشنهاد می شود برای مقابله بهتر با مسائل و مشکلات ایجاد شده در حوزه های مختلف COVID-19 و پیشگیری از بحران روانشناختی در طی این همه گیری مداخلات مناسب برای افراد را به کار بست.