تحلیل سکونتگاه های غیررسمی از منظر کاربران فضا و تأثیرپذیری از بیماری کرونا (نمونه موردی: شهر گلستان، استان تهران)

Abstract

زمینه و هدف: فضاهای غیررسمی و سکونتگاه های غیررسمی به عنوان یک فضای آلوده پنهان معرفی می گردند. این آلودگی در زمان طبیعی بیش از مناطق دیگر احساس می شود. از طرفی فضای شهری با ارتباطات پیچیده، یک لایه سطحی از نوع تعاملات در شهر را در بر دارد. این فضا به دلیل چندگانه بودن و ارتباطات گسترده با افراد گوناگون، منبع آلودگی مطرح می شود. آلودگی مد نظر از بُعد آلودگی سطحی بوده که افراد با ارتباط خود در فضا بجای می گذارند. هدف پژوهش، بررسی و تحلیل راهبردی ارتباط بیماری کرونا و شدت تأثیر آن بر فضاها و سکونتگاه های غیررسمی می‌باشد. روش: مقاله حاضر با روش کمی و به صورت توصیفی-تحلیلی اقدام به بررسی تأثیر بیماری کرونا در سکونتگاه های غیررسمی نموده است. در این مطالعه از نرم افزارهایSPSS و SWOT به منظور تجزیه و تحلیل استفاده شده است. حجم نمونه در این پروژه تعداد 313 نفر برآورد گردیده است که از مسئولین و متخصصان شهری و اهالی و ساکنان سکونتگاه‌های غیررسمی شهر گلستان در استان تهران می‌باشند. یافته ها: فضاهای شهری و مخصوصاً سکونتگاه های غیررسمی در شهر گلستان در استان تهران، یکی از فضاهای شهری با ارتباطات پیچیده است. چرا که نوع ارتباطات در این گونه فضاها به دلیل شرایط اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بسیار گسترده و بسیار آلوده تر نسبت به دیگر فضاهای شهری می باشد. با شیوع بیماری کرونا در سال 2020 (کووید 19)، شرایط برای این نوع سکونتگاه ها و بالاخص برای شهر گلستان استان تهران بحرانی تر گردید. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهند که بیماری کرونا تأثیر چند سطحی و چند لایه بر این گونه فضاها گذاشته است. سکونتگاه های غیررسمی (شهر گلستان دراستان تهران) با توجه به حجم بالای تردد و عدم نظم و بهداشت در سطح معابر و سکونتگاه ها، به عنوان یک منبع آلودگی فرا سطحی و عملکردی معرفی می گردند.