نقش واسطه‌ای تاب آوری در ارتباط بین حمایت اجتماعی ادراک شده و خودمراقبتی در بیماران مبتلا به آسم

Abstract

سابقه و هدف: بیماری آسم، به عنوان یک بیماری جسمانی تحت تاثیر مسائل روان‌شناختی قرار دارد. میزان شیوع آسم در ایران حدود 5/5 درصد است. پژوهش حاضر با هدف نقش واسطه¬ای تاب آوری در ارتباط بین حمایت اجتماعی ادراک شده و خودمراقبتی در بیماران مبتلا به آسم انجام گرفت. مواد و روش­ها: پژوهـش حاضـر توصیفـی و از نـوع همبسـتگی بـود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه بیماران مبتلا به آسم کلینیک تخصصی آسم بیمارستان صیاد شیرازی شهر گرگان تشکیل دادند. نمونه¬ی پژوهش شامل 127 نفر که به روش نمونه¬گیری در دسترس انتخاب شده بودند و به پرسشنامه¬های حمایت اجتماعی سیمت و همکاران (1988) تاب آوری را کانر و دیویدسون (2003) و پرسشنامه­ی رفتارهای خودمراقبتی نیکنامی و همکاران (1392) پاسخ دادند. داده¬ها با استفاده از همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر و نرم افزارهای Amos-16 و SPSS-24 تحلیل شد. نتایج: نتایج تحلیل مدل نشان داد مدل اولیه با داده­ها برازش مطلوبی دارد. همچنین بررسی نقش میانجی­گرانه نیز نشان داد تاب آوری در ارتباط بین حمایت اجتماعی ادراک­شده و رفتار خودمراقبتی نقش میانجی­گرانه معنی­داری دارد. نتیجه­گیری: یافته­های این مطالعه پیشنهاد می­کند که در طراحی مداخلات روانشناختی برای افراد مبتلا به آسم، به نقش تاب آوری در ارتباط بین حمایت اجتماعی ادراک شده و خودمراقبتی توجه نمود.