مقایسه‌ی تاثیردو برنامه‌ی تمرین ورزشی تداومی با شدت متوسط و تناوبی شدید بر ظرفیت آنتی‌اکسیدانی تام، مالون دی آلدئید و سوپراکسید دیسموتاز زنان میانسال چاق و دارای اضافه وزن

Abstract

مقدمه: سیستم آنتی‌اکسیدانی بدن که وظیفه مقابله با اثرات مخرب اکسیدان‌ها را به عهده دارد، می‌تواند تحت تأثیر عوامل مختلفی؛ از جمله تمرینات ورزشی قرار گیرد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه‌ی دو برنامه تمرین تداومی با شدت متوسط و تناوبی بر شاخص‌های استرس اکسیداتیو و آنتی‌اکسیدانی زنان میانسال دارای اضافه وزن بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه، 30 زن غیر فعال چاق و دارای اضافه وزن به طور تصادفی در سه گروه تمرین تناوبی شدید، تمرین تداومی و گروه کنترل تقسیم شدند. دو برنامه تمرینی به مدت 12 هفته و هر هفته سه جلسه اجرا شدند. پیش از آغاز و پس از اتمام دوره تمرینی؛ اندازه‌گیری مقادیر ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی، سوپراکسید دیسموتاز و مالون دی آلدئید در نمونه‌های خون آزمودنی‌ها اندازه‌گیری شد. داده‌های جمع‌آوری شده از طریق روش اندازه‌های تکراری و تی استیودنت همبسته در سطح معنی‌داری (0/05>P) تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که ظرفیت آنتی‌اکسیدانی تام در گروه‌های تمرین تداومی و تمرین تناوبی شدید افزایش معناداری یافته است (0/05.(P< هم‌چنین تفاوت معناداری در شاخص‌های مالون دی آلدئید و سوپراکسید دیسموتاز آزمودنی‌ها مشاهده نگردید. نتیجه‌گیری: دوازده هفته تمرین ورزشی تداومی با شدت متوسط یا تناوبی شدید، باعث افزایش ظرفیت آنتی‌اکسیدانی تام می‌شود که می‌تواند در کاهش خطر بروز آتروسکلروزیس و بهبود سلامت قلب و عروق موثر باشد.