نمایش مختصر رکورد

اثر پیشگیرانة تمرین هوازی بر مسمومیت بافتی ناشی از دوکسوروبیسین: شواهد هیستولوژیک بافت ریة رت‌های پیر و جوان

dc.contributor.authorهاشمی چاشمی, سیده زلیخاfa_IR
dc.contributor.authorدبیدی روشن, ولی اللهfa_IR
dc.contributor.authorعزیزی, سهیلfa_IR
dc.date.accessioned1400-01-15T01:12:09Zfa_IR
dc.date.accessioned2021-04-04T01:12:10Z
dc.date.available1400-01-15T01:12:09Zfa_IR
dc.date.available2021-04-04T01:12:10Z
dc.date.issued2020-12-21en_US
dc.date.issued1399-10-01fa_IR
dc.date.submitted2020-06-07en_US
dc.date.submitted1399-03-18fa_IR
dc.identifier.citationهاشمی چاشمی, سیده زلیخا, دبیدی روشن, ولی الله, عزیزی, سهیل. (1399). اثر پیشگیرانة تمرین هوازی بر مسمومیت بافتی ناشی از دوکسوروبیسین: شواهد هیستولوژیک بافت ریة رت‌های پیر و جوان. فیزیولوژی ورزشی, 12(48)doi: 10.22089/spj.2020.8996.2039fa_IR
dc.identifier.issn2322-164X
dc.identifier.issn2476-7050
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22089/spj.2020.8996.2039
dc.identifier.urihttps://spj.ssrc.ac.ir/article_2239.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/788710
dc.description.abstractازیک‌سو، اثرات مسموم‌کنندة دوکسوروبیسین بر بافت‌های مختلف و ازسوی‌دیگر، اثرات پیش‌درمان فعالیت ورزشی قبل از القای  DOX بر بافت‌های قلب و کبد رت‌های صحرایی جوان شناخته شده است، اما تأثیر پیش درمان فعالیت ورزشی بر رت‌های سالمند به‌ویژه در بافت ریه کاملاً مشخص نیست؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف مقایسة تغییرات بافت ریه به‌دنبال مسمومیت با  DOX و اثر پیشگیرانة تمرین هوازی انجام شد. تعداد 48 سر موش صحرایی نر جوان (سه‌ماهه) و سالمند (32 ماهه) به سه زیر گروه کنترل (8/307 و 8/374)،  DOX (428/362 و 430) و تمرین +  DOX (142/370 و 383) تقسیم شدند. گروه‌های تمرینی به‌مدت سه هفته با سرعت 15 تا 17 متر/دقیقه و زمان 25 تا 39 دقیقه و پنج جلسه در هفته روی نوار گردان دویدند. گروه‌های دریافت‌کنندة  DOX، محلول DOX (20 میلی‌گرم بر کیلو‌گرم) را 24 ساعت پس از آخرین تمرین دریافت کردند. چهل‌وهشت ساعت بعد از تزریق  DOX، بافت‌برداری انجام شد و به روش توصیفی تجزیه و تحلیل شد. بررسی هیستولوژیک بافت ریه نشان‌دهندة التهاب، ادم بین‌سلولی، احتقان عروقی، افزایش ضخامت دیوارة عروقی در گروه‌های القای DOX و با تخریب بیشتر در گروه‌های سالمند بود. اجرای پیش‌درمان تمرین هوازی در هر دو گروه به بهبود آسیب‌های ایجادشده با  DOX منجر شد. نتایج پژوهش نشان داد که القای   DOX باعث آسیب بیشتر به بافت ریة رت‌های سالمند در مقایسه با رت‌های جوان شد؛ زیرا مقاومت بافت ریة سالمند در برابر  DOX کمتر است و پیش‌درمان با تمرین هوازی باعث تخفیف اثر تخریبی DOX  بر بافت ریه می‌شود و این التیام در ریة سالمند مشهودتر است.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherپژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشیfa_IR
dc.relation.ispartofفیزیولوژی ورزشیfa_IR
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22089/spj.2020.8996.2039
dc.subjectسمیت ریویfa_IR
dc.subjectدوکسوروبیسینfa_IR
dc.subjectتمرین هوازیfa_IR
dc.subjectرت‌های جوان و سالمندfa_IR
dc.subjectقلب و عروق و تنفسfa_IR
dc.titleاثر پیشگیرانة تمرین هوازی بر مسمومیت بافتی ناشی از دوکسوروبیسین: شواهد هیستولوژیک بافت ریة رت‌های پیر و جوانfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentاستاد فیزیولوژی ورزشی، دانشکدة علوم ورزشی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار علوم آزمایشگاهی، دانشکدة پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایرانfa_IR
dc.citation.volume12
dc.citation.issue48


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد