ارائه الگوی بهبود کیفیت کارورزی در دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی واحد تهران

Abstract

سابقه و هدف: بهبود و ارتقای کیفیت آموزش کارورزی، مستلزم بررسی مستمر وضعیت موجود، شناخت نقاط قوت و اصلاح نقاط ضعف است که در این رابطه نظرات و ایده­های دانشجویان، به عنوان عنصر آموزشی، می ­تواند راه­گشای برنامه‌های آینده باشد. هدف این پژوهش الگوی بهبود کیفیت دوره‌های کارورزی در دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی واحد تهران بود. روش بررسی: این پژوهش به روش آمیخته و به صورت کیفی انجام شد. در مرحله کیفی از رویکرد داده­بنیاد استفاده شد. جهت تحلیل داده­های کیفی از روش کدگذاری نظری استفاده شد. یافته ­ها: با توجه به موضوع مطالعه حاضر ارائه الگوی بهبود کیفیت دوره‌های کارورزی در دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی واحد تهران از رویکرد کیفی و با طرح شیوه‌ اکتشافی استفاده شد. بدین منظور با استفاده از رویکردی کیفی و کدگذاری داده­ها، الگوی بهبود کیفیت دوره‌های کارورزی در دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی واحد تهران تدوین شد. نتیجه ­ گیری : نتایج الگوی بهبود کیفیت دوره‌های کارورزی در دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی واحد تهران در بخش کیفی نشان داد که در پاسخ به شرایط علی انطباق آموزش نظری و بالینی، جذب مربیان متخصص، انگیزش، امکانات آموزشی، زمان­بندی مناسب دوره­ها، اطلاعات دانشجویان و ارزشیابی استخراج شد. در پاسخ به زمینه مقوله­های برنامه­ریزی، افزایش تعداد بیمارستان­ها استخراج شد. در پاسخ به عوامل مداخله­گر، محدودیت­های مالی و تعداد زیاد دانشجویان استخراج شد. در پاسخ به راهبردها، فراهم کردن امکانات آموزشی و تعامل بین مربیان بالینی و استادان آموزشی استخراج گردید و در پاسخ به پیامدها، پیامدها برای بیمارستان، بیماران، اجتماعی و کارورزان استخراج شد.