مقایسه اثربخشی معنا‌درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب مرگ، تاب‌آوری و ناامیدی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

Abstract

سابقه و هدف: به‌نظر می‌رسد معنادرمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می‌توانند بر اضطراب مرگ، تاب‌آوری و ناامیدی زنان مبتلا به ام اس تأثیر بگذارند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی معنادرمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب مرگ، تاب‌آوری و ناامیدی زنان مبتلا به ام اس صورت گرفت. روش بررسی: روش این پژوهش، نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را زنان مبتلا به ام اس شهر تبریز که در سال 1398 عضو انجمن ام اس این شهر بودند تشکیل دادند. 30 نفر با استفاده از نمونه‌گیری هدفمند انتخاب، و به‌صورت تصادفی در سه گروه معنادرمانی، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و گروه کنترل قرار گرفتند. گروه‌های آزمایشی درمان مختص گروه خود را در 8 جلسه دریافت کردند. داده‌ها توسط آزمون تحلیل واریانس آمیخته با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شدند. یافته ­ها: معنا‌درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در مقایسه با گروه کنترل، در پس‌آزمون، منجر به کاهش اضطراب مرگ و ناامیدی، و افزایش تاب‌آوری زنان مبتلا به ام اس شد (001/0>p) و این نتایج در مرحله پیگیری نیز نشان از ماندگاری اثر داشت (001/0>p). تأثیر معنا‌درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب مرگ، تاب‌آوری و ناامیدی زنان مبتلا به ام اس در مراحل پس‌آزمون و پیگیری متفاوت نبود. نتیجه ­گیری: معنادرمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد احتمالاً سبب کاهش اضطراب مرگ و در نتیجه مقابله بهتر با بیماری و افزایش تاب‌آوری و کاهش ناامیدی بیماران مبتلا به ام اس می­شود.