معنای حسی نوشتاردر فضای شهری (نمونه موردی شهر رشت)

Abstract

امروزه نوشتار بخشی جدایی ناپذیر از فضای شهریست که از آن به عنوان یک ضرورت و واقعیت اجتماعی می‌توان یاد کرد و نقش آن در ایجاد تجربه دیداری بر ناظران آشکاراست. نوشتار در فضای شهری دارای دو وجه اصلی است. یکی وجه زبانی و دیگری وجه بصری، وجه زبانی مرتبط با ادراک زبانی مخاطب است، وجه بصری نوشتار به تمهیدهای بصری و شیوه‌های طراحی وابسته است. بنابراین وجه دوم با هنرهای تصویری ارتباط دارد. بر این اساس می‌توان دو نوع معنا را برای نوشتار فرض کرد، معنای صریح که از طریق مناسبات زبانی در ذهن مخاطب شکل می‌گیرد و معنای ضمنی و حسی که از طریق کیفیات بصری و تصویری اثر بر مخاطب تاثیرگذار است. پرسش اصلی تحقیق حاضر این است که معنای حسی نوشتار در فضای شهری چگونه ظهور می‌یابد و در ایجاد حس هماهنگی و تضاد در فضای شهری چه نقشی دارد. هدف: تحلیل معنای حسی نوشتار در فضای شهر رشت به عنوان بخشی از گرافیک شهری هدف اصلی تحقیق است. نقش نوشتار در ایجاد هماهنگی و تضاد و نیز کارکردهای بیانگر و تاثیرگذار مورد توجه قرار می‌گیرد. در این راستا در نمونه‌های موردی، معنای حسی نوشتار به شکل فردی برای هر برند و نیز در قاب شهر تحلیل می‌شود و عدم سازماندهی نوشتار در فضای شهر بیان می‌گردد. روش: روش تحقیق توصیفی تحلیلی است. روش گردآوری مطالب ترکیبی از مطالعات کتابخانه‌ای و مشاهدات میدانی است. تجزیه تحلیل داده‌ها کیفی است. یافته‌ها: یافته های تحقیق نشان می‌دهد، نوشتار در فضای شهری انتقال معنای حسی را به همراه دارد. ظهور معنای حسی مطلوب، نیاز به بستر دارد، بستری که زمینه را برای ایجاد ارتباط مطلوب با مخاطب فراهم کند و آسیبی به زیبایی شهر نزند