تاثیر یک دوره تمرین هوازی و عصاره خارخاسک بر شاخص‌های استرس اکسیداتیو بافت قلب موش‌های صحرایی مبتلا به دیابت نوع 2

Abstract

زمینه و هدف: دیابت شایع­ترین بیماری غددی در جهان است. هدف از انجام تحقیق حاضر تبیین تاثیر یک دوره تمرین هوازی و عصاره خارخاسک بر شاخص­های استرس اکسیداتیو بافت قلب موش­های صحرایی مبتلا به دیابت نوع 2 بود. روش کار: در این مطالعه تجربی، 45 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با میانگین وزنی 20±250 گرم از انستیتو پاستور ایران خریداری شده و به طور تصادفی در 6 گروه شامل کنترل سالم، کنترل دیابتی، شم، تمرین، خارخاسک +تمرین + خارخاسک قرار گرفتند. رت­ها با تزریق نیکوتین آمید به مقدار 95 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و بعد از 15 دقیقه تزریق STZ به مقدار 55 میلی­گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت درون صفاقی دیابتی شدند. رت­های دریافت کننده خارخاسک روزانه 10 میلی­گرم عصاره هیدروالکلی خارخاسک را به روش گاواژ دریافت کردند. تمرین هوازی روی تردمیل با سرعت 23 متر در دقیقه، 30 دقیقه در روز، 5 روز در هفته و به ­مدت هشت هفته انجام شد. متغیرهای تحقیق به وسیله کیت­های الایزا و آسای و در بافت قلب اندازه­گیری شدند. جهت تجزیه و تحلیل استنباطی داده‌ها از آزمون­های تحلیل واریانس یک طرفه و تعقیبی توکی استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد تمرین هوازی و خارخاسک بر GPX (001/0p=)، SOD (001/0p=) و MDA (001/0p=) در بافت قلب موش صحرایی دیابتی تاثیر معنی داری دارد. نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از تحقیق حاضر به نظر می­رسد تایید کننده نقش تمرین هوازی و خارخاسک در بهبود شاخص­های استرس اکسیداتیو در موش­های صحرایی مبتلا به دیابت نوع 2 است.