تصفیه فاضلاب واقعی پتروشیمی در سیستم‌ بیوراکتور غشایی همراه با اصلاح رفتار گرفتگی غشا با کربن فعال گرانوله: مطالعه موردی

Abstract

در این تحقیق بیوراکتور غشایی غوطه‌ور برای تصفیه فاضلاب مجتمع پتروشیمی مورد بررسی قرار گرفت. لجن اولیه در این تحقیق از لجن برگشتی سیستم تصفیه فاضلاب مجتمع پتروشیمی تهیه شد. غشای مورد استفاده در این پژوهش، مسطح و از جنس پلی وینیلیدین فلوراید بود. سایز حفره ها، تخلخل و میزان سطح برای غشا به ترتیب، 1/0 میکرون، 73% و 004/0 مترمربع بود. در این مطالعه، توزیع اندازه ذرات، SMP، EPS برای لجن اندازه­گیری شد. همچنین برای تعیین مشخصات کیک از تست FTIR نیز استفاده شد. میزان فشار بحرانی برای غشای مذکور نیز اندازه­گیری شد که مقدار آن kPa 2/0 بدست آمد. این تحقیق در دو مرحله جداگانه انجام گرفت. در مرحله اول، پایلوت برای 35 روز به‌صورت پیوسته عمل کرد. نتایج به دست آمده نشان داد که با وجود گرفتگی غشا، شار خروجی غشا از بازده مطلوبی برخوردار بود و بعد از هر دوره 7 روزه، بازیابی شار خروجی بیشتر از 90 درصد را نشان داد. در این مطالعه حذف COD بیشتر از 85 درصد، در شرایط MLSS و HRT به ترتیب،300±3000 میلی‌گرم بر لیتر و 14-16 ساعت حاصل شد. علاوه بر آن، TSS و کدورت در خروجی به ترتیب، کمتر از mg/L 1 و NTU 12 حاصل شد. در مرحله دوم از کربن فعال برای کاهش گرفتگی غشا استفاده شد. در راکتور حاوی کربن فعال، میزان افت شار، 22 درصد کمتر صورت گرفت که از جمله دلایل آن می‌توان به افزایش اندازه لخته‌ها، کاهش SMP در لجن و کاهش مقاومت حفرات غشا اشاره نمود