تأثیر پیش آماده سازی قلبی با تمرینات تناوبی شدید بر MDA، SOD و GPX میوکارد به دنبال القای سکته قلبی حاد در موش های صحرایی نر

Abstract

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر پیش آماده ­سازی قلبی با تمرین تناوبی شدید بر آنزیم ­های MDA ،SOD و GPX به دنبال سکته قلبی حاد در موش­ های صحرایی نر است.

مواد و روش ­ها: بر اساس این هدف، 20 سر موش 8 هفته ­ای نر با نژاد ویستار (با میانگین وزنی 1/5 ± 41/224 گرم) به 4 گروه کنترل، تمرین، سکته و سکته-تمرین تقسیم شدند. گروه­ های تمرینی به دو هفته تمرین تناوبی شدید در چهار بخش پرداختند. بخش اول، سه روز تمرین هر روز دو جلسه و هر جلسه شامل 4 تناوب شدید دو دقیقه­ ای با سرعت 35 تا 40 متر بر دقیقه که بین هر تناوب، یک وهله استراحت فعال 2 دقیقه ­ای در نظر گرفته شد. در بخش دوم، دو روز تمرین، هر روز دو جلسه تمرینی حاوی 4 تناوب فعالیت شدید 2 دقیقه­ ای و 3 تناوب استراحت فعال 2 دقیقه ­ای بود. بخش سوم، در سه روز تمرینی شامل 5 تناوب شدید و 4 تناوب استراحت فعال بود. بخش چهارم، شامل دو روز تمرینی با شدتی مشابه بخش سوم، امّا با افزایش یک تناوب فعالیت و استراحت فعال در هر جلسه همراه بود.

یافته­ ها: آزمون تحلیل واریانس یک راهه نشان داد که دو هفته تمرین تناوبی شدید اگرچه موجب کاهش ناحیه انفارکته قلب موش ­ها می­ شود، امّا تغییرات معنی­داری در MDA، SOD و GPx به دنبال انفارکتوس میوکارد حاد بین گروه­های سکته-تمرین و سکته ایجاد نمی­کند.

بحث و نتیجه­ گیری: تمرینات ورزشی تناوبی شدید موجب کاهش آسیب بافتی قلب در انفارکتوس می­شود و این کاهش مستقل از تغییرات عوامل اکسایشی و ضد اکسایشی اتفاق می­افتد.