اثر یک دوره تمرین استقامتی بر بیان ژن آنژیوپوئیتین-1 (ANGPT-1) و وضعیت اکسیدانی (TOS) بافت قلب در موش‌های صحرایی دیابتی
نوع مدرک
Textپژوهشي
زبان مدرک
فارسیچکیده
مقدمه: بـیماران مبتلا به دیابت ملیتوس در معرض خطـر افزایش آنتیاکسیدان و در دراز مدت ایجاد ضایعات عروقی می باشند. از این رو هدف از این مطالعه بررسی اثر یک دوره تمرین هوازی بر بیان ژن آنژیوپوئیتین-1 (ANGPT-1) و وضعیت اکسیدانی (TOS) بافت قلب در موش های صحرایی دیابتی است.
مواد و روش ها: 30 سر موش صحرایی نر به 3 گروه 10 تایی گروه دیابت تمرین، کنترل دیابت و سالم تقسیم شدند. حیوانات گروه های دیابتی از طریق تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین دیابتی شدند. برنامه تمرینی ورزشی شامل 6 هفته تمرین روی نوار گردان بود. پس از 24 ساعت از آخرین جلسه تمرین برای بررسی اثر تمرین، نمونه های بافت قلب به منظور اندازه گیری بیان ژن ANGPT-1 و TOS استخراج گردید. برای مقایسه اختلاف معنادار بین گروه ها از تحلیل واریانس یک طرفه با سطح آماری 05/0>P استفاده گردید.
یافته ها: نتایج نشان داد که میزان بیان ژن ANGPT-1 و وضعیت تام اکسیدان در گروه دیابت تمرین نسبت به گروه کنترل دیابت افزایش معنادار داشت (001/0P=) و بین میزان بیان ژن ANGPT-1 بین دو گروه کنترل دیابت و سالم کنترل تفاوت معنادار وجود نداشت (397/0P=).
بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین استقامتی با اثر مثبت بر بیان ژن ANGPT-1 و بهبود وضعیت تام آنتیاکسیدانی بافت قلب موش های دیابتی باعث بهبود قلب دیابتی می شود.
کلید واژگان
تمرین استقامتیANGPT-1
TOS
قلب
دیابت
فیزیولوژی حیوانی
شماره نشریه
4تاریخ نشر
2021-01-011399-10-12
سازمان پدید آورنده
گروه فیزیولوژی ورزش، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایرانگروه فیزیولوژی ورزش، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران
گروه فیزیولوژی ورزش، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
گروه حرکات اصلاحی، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران
گروه فیزیولوژی ورزش، واحد آبادان، دانشگاه آزاد اسلامی، آبادان، ایران
