مقایسه‌ی کیفیت كدگذاري حوادث سوختگي در پرونده‌ی بیماران فوتی و غیر فوتی

Abstract

مقدمه: با توجه به افزایش وقوع صدمات سوختگی، ارائه برنامه‌های پیشگیری از اهمیت بالایی برخوردار گردیده است. اجرای این‌گونه برنامه‌ها مستلزم ارائه‌ی آمار و اطلاعات درست است که این امر از طریق کدگذاری با کیفیت و صحیح امکان‌پذیر می‌شود. در این پژوهش کیفیت کدگذاری حوادث سوختگی پرونده‌ی بیماران فوتی و غیرفوتی در مركز آموزشي درماني سينا تبريز مورد مقایسه قرار گرفت. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع مقایسه‌ای و به صورت مقطعی بود. جامعه‌ی پژوهش شامل1500 پرونده‌ از بیماران سوخته‌ی بستری شده در مرکز آموزشی درمانی سینا تبریز در سال 90-1389 بود. با توجه به عدم وجود اطلاعات مورد نیاز جهت تعیین حجم نمونه، مطالعه‌ی میدانی به منظور تعیین ویژگی‌های جامعه با توجه به آمار بیماران سوخته فوتی و غیرفوتی در یک سال اخیر انجام شد. براساس میانگین و انحراف معیار به‌دست آمده از مطالعه‌ی میدانی، حجم نمونه برآورد گردید، این میزان مشتمل بر 150 پرونده بود که به نسبت مساوی و با استفاده از روش تصادفی سیستماتیک از دو گروه فوتی و غیرفوتی انتخاب شد. داده‌ها با استفاده از فرم استخراج داده که اعتبار محتوای آن توسط اساتید صاحب‌نظر تایید شده بود، جمع‌آوری گردید و با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه‌ی 16 و روش‌های آمار توصیفی و آزمون‌های تحلیلی شامل فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار و آزمون مان ویتنی تحلیل شد. یافته ‌ ها: صحت و کامل بودن کدها در گروه فوتی به ترتیب 8/41 و 4/61 درصد و در گروه غیر فوتی 3/47 و 2/71 درصد بود. در هیچ‌یک از دو گروه کاراکتر پنجم کدگذاری نشده بود. ویژگی به‌موقع بودن به‌طور میانگین 50 روز بود که با استاندارد سازمان جهانی بهداشت که 2 روز است، فاصله زیادی داشت. نتیجه ‌ گیری: برای افزایش کیفیت کدگذاری در گروه فوتی باید کدگذاری سایر تشخیص‌ها و فعالیت حین حادثه مورد توجه کدگذاران قرار گیرد. ویژگی به‌موقع بودن کدگذاری نیز مشکل داشت که لازم است در این زمینه با اتخاذ رویه‌های تشویقی یا تنبیهی و یا ابلاغ آیین‌نامه‌های داخلی از سوی مراجع مربوط از جمله وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی کدگذاران را به انجام به‌موقع کدگذاری و ورود آن به سیستم اطلاعات بیمارستان ترغیب نمود. واژه ‌ های کلیدی: طبقه‌بندی بین‌المللی بیماری‌ها؛ سوختگی‌ها؛ کدگذاری